Hoofdstuk

Ik voel het in mijn maag- een breukje dat groeit; door de opening komt de emotie. Niet nu, ik ben onderweg naar belangrijkere dingen. En ik moet sterk zijn, voor een ander.

Die nacht slaap ik in een hotel ver van huis. Kijk uit naar de rust van die avond na de lange dag die gaat komen. Ik had hem laten weten wat ik moest doen.

Midden op de dag krijg ik een appje- waar zou ik slapen die avond? Ik had er al over nagedacht wat ik zou antwoorden als de vraag zou komen, hij woont immers in de buurt. ‘Je mag komen om een bakkie te doen OF om me te breken- zolang je me maar weer maakt…’
Wat ik terugkrijg is simpel: ’20.00, app je kamernummer’.

De dag gaat voorbij. Ik houd alles bij elkaar, doe wat ik moet doen die dag, heb alles op een rijtje. Zodra ik naar het hotel ga valt de omgeving van me af. Morgen weer een dag in dit winter-wonderland.

De balans is fragiel- ik heb hem pas 1 keer gezien. Wel hebben wel al even contact over de app. Dikke kans dat de avond een teleurstelling wordt omdat we elkaar niet goed in kunnen schatten. Te ver gaan, of juist niet. Ik zet iets op het spel waarvan ik de volledige diepte nog niet eens kan bedenken. Misschien gooi ik wel iets heel kostbaars weg.

De zenuwen gieren door mijn lijf- ik kan er niets aan doen. Ze verdringen de breukjes en ik ben alleen nog maar zenuwen. Het is 20.03- er wordt geklopt op de deur. Ik haal diep adem en loop naar de deur om hem binnen te laten. Hij gooit zijn tas in een hoek van de kamer. Ik weet me geen houding te geven, weet niet wat te doen of te zeggen. Hij gaat in 1 van de stoelen zitten en ik doe hetzelfde. Hij begint een gesprek over mijn dag. Opgelucht met een onderwerp waar ik over kan vertellen, vertel ik honderduit over alles wat er is gebeurd. Dan zegt hij: ‘Waarom moet ik jou breken?’

Ik schrijf makkelijk hele intieme, eerlijke dingen, maar in persoon zijn deze dingen moeilijk om uit te leggen, te verklaren. Ik schrik van de directheid, stamel, mompel een halve verklaring, weet niet meer hoe ik dit aan hem uit moet leggen. Het is een gevoel, ik weet het zelf niet eens….

Ik dacht altijd dat ik zo sterk zou zijn, dat ik zo moeilijk te breken zou zijn, dat ik woest zou zijn, wild. Dat is ook zeker waar, alleen niet bij hem.

Hij staat op en loopt de kamer uit. Verbaasd kijk ik hem na, hoor de deur in het slot vallen. Lichtelijke paniek. Zijn tas! Hij komt dus wel terug… Een paar minuten laten komt hij terug met 2 drankjes. Zo….., nu nog maar eens proberen….

Ik vertel van de emoties, van het sterk zijn, dat ik dat bij hem niet kan zijn. Maar het is niet duidelijk, niet duidelijk genoeg. Hij vraagt niks, laat me een hele tijd praten.

Hoger ingeschat- dat was wat hij zei. De afgelopen weken had ik hem een aantal keer teleurgesteld en hij had gedacht dat ik toch wel gewoon iets simpels uit kon leggen. Hij had me toch kans en tijd genoeg gegeven om er over na te denken, had zelfs een drankje voor me gehaald.

Tegennatuurlijk, maar ik wilde het zo graag goed maken- ik realiseerde me wat er aan het gebeuren was, maar TOCH wilde ik het goedmaken. Met een rood hoofd van de schaamte zat ik nog steeds op die stoel, NU wist ik me pas geen houding te geven. Hij vroeg me hoe ik me voelde en ik zei dat ik het graag goed wilde maken. Op zijn vraag: ’Hoe ga je dat dan goed maken?’ ga ik staan en steek ik mijn polsen naar hem uit. Ik voel mijn eigen oprecht smekende blik, zie zijn verbazing en binnen 1 seconde verandert dat in een soort doortastendheid.

Hij loopt naar zijn tas, trekt er een touwtje uit en bindt mijn polsen aan elkaar. Vervolgens gaat hij weer zitten en neemt een slok van zijn drankje. Kalm, beheerst, afwachtend.

De realisatie dat hij op mij wacht dringt maar langzaam tot me door. Ik loop naar de stoel en ga voor hem op mijn knieën zitten. Zodra ik hem aankijk zie ik dat hij ‘nee’ schudt. Ik kijk verbaasd en verward, sta op en ga op het bed zitten. Ik ben er van overtuigd dat dit niet goed gaat komen. Ik snap er niks van, wil alles voor hem doen. Mijn hoofd werkt overuren, maar er komt niks uit. Opeens staat hij voor me en door mijn haar te pakken en naar achter te trekken, kijk ik hem recht in zijn gezicht. Zijn blik is rustig, maar ongeduldig. Hij zoent me en zijn tong gaan aftastend maar zonder aflaten door mijn mond. Mijn handen gaan naar zijn lul, ik voel dat hij opgewonden is. Hij doet een stap naar achter en laat me los.

Ik moet me omdraaien en met mijn bovenlijf en gebonden handen op het bed liggen. Ik heb al mijn kleding nog aan, dus een beetje vervreemd vraag ik me af wat er komen gaat. Ik hoor hem zijn riem uit zijn broek halen en voor ik het weet heb ik de eerste op mijn kont te pakken. Verbaasd dat dat zo hard voelt met kleren aan, maak ik een sprongetje op mijn knieën.’ Je weet het: tellen maar!!’ Na de 5de slag kan ik me voorbereiden en het laten gaan.

Hij trekt mijn broek en ondergoed uit; stoere meid kan wel wat meer hebben…. Zonder dat ik meetel gaat hij verder en ik kruip terug in mezelf; de eerste traan biggelt over mijn wangen- geen idee of het is van opluchting, verdriet of pijn. Dan voel ik dat hij mijn polsen losmaakt- ik had niet gemerkt dat hij was opgehouden. Ik trek de rest van mijn kleren uit op zijn aanwijzing. Hij doet hetzelfde.

Hij gaat voor me staan, tilt mijn kin op en kijkt in mijn ogen. Hij geeft me een tik in mijn gezicht en ik word ‘wakker’. In zijn blik is alleen nog vastberadenheid te zien, hij heeft een plan. Hij bindt mijn polsen weer aan elkaar.

Ik moet op mijn rug op het bed gaan liggen met mijn hoofd achterover over de rand. Ik weet wat er gaat komen. ‘Dit wilde je toch, slet??’ Hij steekt zijn lul ver en hard in mijn mond. Ik kan nergens heen, hij heeft zijn rechterhand op mijn keel. Hoe harder en groter zijn lul wordt, hoe moeilijker ik het krijg. Ik krijg geen lucht, mijn ogen tranen en het kwijl loopt langs mijn gezicht en zijn lul op de grond. Ik ben niets meer dan een voorwerp. Hij kijkt niet eens naar me- zijn ogen zijn gesloten, zijn linkerhand knijpt hard in mijn tiet en hij stoot door. Even is er een gevoel van paniek- angst voor de man die ik niet ken- wat gebeurt er??? Mijn gebonden handen gaan naar zijn borstkas en kin en proberen hem bij me weg te duwen. Hij reageert niet.

5 stoten later houd hij abrupt op en trekt zijn lul uit mijn mond. Ik snak naar adem en probeer rechtop te gaan zitten. Hij helpt me en met een flinke duw zit ik in kleermakerszit op het bed met een licht paniekerige blik en op-adem-komend naar hem te kijken. ‘Meisje toch’, zegt hij en geeft me mijn drankje aan en een aai over mijn bol. Het gevoel van paniek is op slag verdwenen. Hij vraagt me hoe ik me voel. Eigenlijk voel ik me een beetje schuldig naar hem dat ik dacht dat hij te ver zou gaan. Ik dacht altijd dat ik kwaad zou worden; duidelijk niet… Dat zeg ik hem dan ook.

Hij loopt naar de douche en ik hoor dat hij het bad vol laat lopen. Zou ik nu in bad mogen dan?

‘Mooi zo, meisje’ zegt hij en loopt naar zijn tas. Rustig legt hij allerlei dingen op het bureau tegenover het bed- alledaagse dingen: wasknijpers, afplakband, klemmetjes, meer touwen, een vibrator en een hele grote dildo. Ik kijk met verbazing- ik dacht dat het klaar was…

Hij pakt mijn drankje en zet het op het bureau. Zonder te vragen gooit hij me om en ik lig op mijn buik op het bed. Hij bindt mijn benen vast aan beide hoeken. Bij mij komt de spanning weer terug en ik onderga; nieuwsgierig en een beetje angstig naar wat komen gaat.

Een sliertjeszweep- natuurlijk… Hij bouwt het rustig op en gaat van mijn benen via mijn billen naar boven. Het doet niet echt pijn, ik voel het duidelijk, maar echt pijn doet het niet. Het ritme maakt dat ik het kan uitspreiden en ik voel dat ik wegzweef op een soort wolk- weg. Soms kom ik even terug als de sliertjes zich om mijn lichaam krullen en in mijn zij terecht komen. Stilte.

Opeens realiseer ik me dat ik niks hoor behalve stromend water. En dan niets. Hij heeft de badkraan uitgezet.

Hij kruipt op het bed en kijkt me aan. Hij pakt een echte zweep en begint me op mijn billen te slaan. Dit doet pijn, na 3 slagen probeer ik mijn bovenlijf om te draaien en hem te pakken. Mijn nagels trekken een streep op zijn onderarm. Hij kijkt me uitdagend aan, loopt naar het bureau en pakt nog 2 touwen. Hij komt naast me zitten en zegt met de touwen in zijn handen op vragende toon: ’En?’ Ik antwoord niet, maar haal diep adem, leg mijn hoofd terug op het bed en schuif mijn armen richting de hoeken van het bed. Dit is toch wat ik wilde?

Hij bindt mijn beide polsen aan de hoeken en pakt de zweep weer op. In plaats van verder te gaan met de zweep, legt hij hem weg en pakt hij wat knijpers en die zet hij precies op het velletje van mijn bovenarmen. Hij geeft eerst een klein, gemeen knijpje in mijn vel en zet dan de knijper erop. De snelle pijnscheut verdwijnt snel en het gevoel wat over blijft is een afnemende zeur. Hij stelt vragen , ik weet de antwoorden niet. Er is geen rust tussendoor, mijn ademhaling versnelt, ik probeer te antwoorden, maar heb het telkens fout. Als eindelijk het hele pakje knijpers op mijn bovenarmen zit, ben ik blij dat het klaar is.

De snelheid van de vragen, de pijn, het herhalen maakt dat ik in de war en onrustig ben. Hij zet de vibrator op mijn klit en zet hem zo dat hij vast zit tussen mij en het bed- nog steeds wat opgefokt, spartel ik tegen. Hij pakt mijn haar, kijkt me aan met hele rustige, in-control-ogen en ik stop met spartelen. Nu pas voel ik de vibrator eigenlijk- ik word er vreselijk geil van. De spanning ebt weg en de geilheid neemt toe. Hij zit in de stoel zijn laatste slokjes te nemen en kijkt heel geïnteresseerd naar me. Ik draai mijn hoofd van hem af, maar hij maant me hem aan te kijken. Het duurt lang voor ik bijna zover ben dat ik klaar ga komen. Hij komt bij me zitten. Zodra ik bijna kom, trekt hij er een paar wasknijpers af. Fuck!, hoe zeer doet dat! Niet wetende dat dat zo een pijn zou doen in plaats van dat het opluchting zou geven, ben ik weer helemaal terug op aarde en schiet mijn orgasme terug naar waar het vandaan kwam. Hij moet heel hard lachen om mijn reactie. De vibrator gaat, zodra de pijn is weggeëbd, ongestoord door met zijn werk en het geheel herhaald zich totdat de knijpers er allemaal af zijn. Ik ben radeloos van geiligheid.

Hij gaat op mijn rug liggen, pakt mijn haar en neukt me in mijn kut- hier heb ik zo naar verlangd…. Ik ben vreselijk nat en het sopt wat af; het kan me niks schelen. Voor ik het weet en er überhaupt echt van genoten heb, voel ik zijn eikel tegen mijn anus en langzaam duwt hij zijn lul een stukje in mijn kont. Hij had alleen wat vocht nodig… Ik voel hoe hard en dik zijn lul is- het doet pijn. Ik probeer automatisch naar boven te schuiven, maar zit vast. Ik voel hem mijn reactie afwachten… Hij wacht tot ik ontspan. Steeds harder en verder en de pijn wordt steeds minder- de vibrator komt weer op de voorgrond. Hoe harder hij stoot, hoe harder hij aan mijn haar trekt. Ik kan me niet meer inhouden en kom schokkend klaar onder zijn lichaam en zijn stoten. De vibrator heeft geen medelijden en gaat rustig door- ik wiebel en schok onder hem en hij stoot door tot hij ook klaarkomt in mijn kont; ik voel hem verslappen en hij laat mijn haar los. Ik wil dat hij van me af gaat, maar hij blijft liggen. Ik wiebel om hem van me af te krijgen, maar hij gaat gewoon comfortabel liggen met zijn lul al slapper wordend nog steeds in mijn kont. De vibrator gaat uit. Zijn lul ‘valt’ uit mijn kont; nog gaat hij niet van me af… Na 5 minuten staat hij op en loopt naar de badkamer. Ik hoor hem in MIJN bad stappen. Hij heeft mij gewoon laten liggen…

Ik ben uitgeput; nog suf van het klaarkomen, pijn daar waar de knijpers zaten en ik voel striemen op mijn kont. Alle realiteit komt langzaam terug, samen met mijn rationele denken en weerbarstigheid. Als ik vraag of hij bijna klaar is, krijg ik geen antwoord. Ik krijg helemaal geen antwoord. Ik kan geen kant op- godverdomme wat een klootzak!

Ik hoor hem uit bad stappen en zich afdrogen. Ik denk dat hij me nu los gaat maken en word wat toeschietelijker. Hij komt naast me zitten en vraagt of ik het lekker vond en of ik nu los wil. Ik zeg op beide vragen volmondig ‘Ja!’. Hij lacht. De manier waarop hij lacht baart me zorgen- er is namelijk in de verste verte aan zijn kant geen actie te zien. Hij loopt naar het bureau en pakt de dildo. Ik kan het uit mijn ooghoeken zien en de angst slaat om mijn hart. Hij zet hem tegen mijn anus en duwt… hard. Hij is veel te groot en ik snak naar adem. Met korte tussenpozen duwt hij langzaam door. ‘Ontspannen meisje!’.

Als hij er helemaal in zit, loopt hij weg om rustig naar me te kijken. Even ben ik bang dat hij weggaat en me zo laat liggen. ‘Als een sletje alles wil, kan ze alles krijgen en meer!’

De pijn is weggetrokken, mijn kont is helemaal gevuld en ik lig daar als een slet op bed met een gigantische dildo in mijn reet. Af en toe staat hij op om de dildo nog een laatste zetje te geven. Met elk zetje verdwijnt er een stukje woede. Uiteindelijk maakt hij me los, haalt de dildo uit mijn kont en komt naast me op bed liggen. Ik ben ZO moe- van de spanning, verdriet, pijn, genot, alles. Zonder dat ik het wil val ik in slaap. Als ik wakker word zit hij nog steeds op bed. Hij heeft een nieuw bad vol laten lopen met schuim tot halverwege de muur. Ik ga erin zitten en hij wast me- smeert daarna mijn striemen in met mijn eigen zalf.

Hij heeft nieuw drinken en wat eten gehaald. Ik eet en drink, we praten na over de avond/nacht. Ik ben niet gebroken, maar heb wel gekregen waar ik naar op zoek was- emoties en rust. De onderdanigheid en schaamte zijn weg- ik ben mezelf, maar rustig, egaal.

Er is niks gebroken, er is een begin gemaakt- en wat voor een begin….

De volgende ochtend ga ik mijn ding doen- ik voel me zoveel groter dan ik me gisteren voelde. Mijn schouders zijn zo breed dat ze de wereld een stuk makkelijker dragen vandaag.