Hoofdstuk

De Lerares keek de klas rond. Ze was tevreden. De Vrouwelijke Meerderwaardigheid stond niet ter discussie. Het is een eenvoudig feit van hoe de wereld in elkaar zat. Vreemd dat hier ooit vraagtekens bij werden gezet, dacht Ze.

Een van de zaken die hierbij belangrijk is, is dat Vrouwen mannetjes kunnen straffen. Pijn kunnen doen. Glimlachend, routinematig, maar altijd Meerderwaardig. Het mannetje dient altijd dankbaarheid te tonen.

Ze duwde op het belletje en zei: tijd voor het practicum knijpers plaatsen.

De Vrouwen gingen op Hun comfortabele stoelen zitten. De mannetjes knielden.

Presenteer eikeltjes!

De mannetjes gehoorzaamden. Doordrongen van hun minderwaardigheid. De Vrouwen pakten elk een doos met knijpers. In vrolijke kleuren. Groot en klein.

Vrouwe Bernadette had de nieuwste leerling gewenkt voor Haar te gaan zitten. Het mannetje stond nog aan het begin van zijn africhting. Vrouwe Bernadette vond het altijd leuk mannetjes te breken.

Ze pakte de op een na grootste knijper in de doos...en zette die op het eikeltje. Een geloei en gegil was het gevolg. Dit zwol nog aan na de tweede knijper. Het mannetje begon te schudden en te smeken. Niet meer alstUblieft! Smekend wierp hij zich aan de voeten van Bernadette en begon die smekend te kussen.

Wat is dit jochie! Vrouwe Bernadette was verbaasd en verontwaardigd. Begin je te smeken om niet gestraft te worden! Accepteer je je straf niet zwijgend?! Kus je zonder toestemming mijn voeten??!!

Afzweephouding!

Kermend gehoorzaamde het mannetje. Vrouwe Bernadette pakte de bullwhip en sloeg...Nee ranselde. Hard. Genadeloos.

Het mannetje begon te kermen, maar Bernadette sloeg door. Verontwaardigd. Boos. Elke aarzeling van een mannetje om een Vrouw te gehoorzamen moest eruit geslagen worden. En slaan, dat deed Ze.

Het mannetje begon dankzij deze slagen zijn minderwaardigheid in te zien. Begreep dat hij als mannetje niets anders te doen had dan gehoorzamen. Denken hoeft niet. Dat moet hij aan Vrouwen overlaten. Die zijn daar toch al beter in. En opeens...het was in de woorden van Rutte een epifanisch moment, brak inzicht in hem door. Inzicht in de vreugde van onderwerping aan de Vrouw. Hij begon te kreunen. Nu van geluk. Van puur onderwerpingsgeluk.

Vrouwe Bernadette zag het, en gaf nog 10 extra slagen om elke onderwerpingsaarzeling eruit te slaan.

Wat heb je geleerd, jochie?

Dat U Meerderwaardig bent. Dat ik minder ben dan U. Dat het geluk is aan U onderworpen te zijn.

En wat wil jij nu, jochie?

Het jochie pakte de grootste knijper uit de doos, presenteerde zijn eikeltje, en smeekte Vrouwe Bernadette de knijper te plaatsen.

Dat deed Ze. En Ze draaide er nog even aan. Ze keek in de ogen van het mannetje en zag onderwerpingsgeluk.

Dank U, stamelde het jochie.

Graag gedaan, jochie, zei Vrouwe Bernadette, en spuugde hem vol in het bekje.