Hoofdstuk

Tijdens de verkleed en opmaaksessie die in het vorige hoofdstuk genoemd is, zijn natuurlijk foto’s gemaakt als bewijs.
De Meesteres wilde uiteraard bewijs zien dat ik mijn woord hield.
Nu wist ze dat toch wel want zij wist heel goed dat ik alles deed om maar opgewonden te raken en te blijven.
Die nacht ging ik naar bed met het rode kooitje aan dat mijn klitje bedekte.
Ik begon eraan te wennen.
Het had even, nou ja, heel lang geduurd maar uiteindelijk lukte het me om met een afgesloten pikje te slapen.
De volgende ochtend was ik vroeg op en omdat de opdracht luidde ‘het kooitje blijft aan tot morgenvroeg’, pakte ik de sleuteltjes en liet het kooitje van mijn pikje glijden. Ik pakte een schoon slipje uit de la en liep de badkamer in waar ik me goed waste en scheerde. Ik trok het schone zwart transparante slipje aan en genoot van de zachte stof die mijn pikje bedekte.
Wat kwamen wij, mannen, er toch bekaaid vanaf als het om erotische, heerlijk zittende lingerie ging.
Maar gelukkig, het dragen van damesondergoed voelde voor mij als een eerbetoon aan het superieure geslacht waar ik oh zo graag toe wilde behoren.
Nee, ik zou nooit de transitie doen.
En ja, ik was best jaloers op de knappe slanke femboi’s die op internet te vinden waren.
Maar dat was niet mijn doel en ook zou ik het willen, dan is het al te laat.
Nee, ik ben geen femboi.
Ik trok mijn kleren aan en liep naar beneden.
In de keuken pakte ik een kop koffie, liep met de kop in de hand mijn kantoor in en zette mijn computer aan.
De post had ik zo gezien en ook de krantenkoppen waren niet veel verandert.
Ik pakte de bus met nagellak remover uit de kast en begon mijn nog gelakte nagels te ontdoen van de mooie felle kleur die ik ze gisteren gegeven had.
Ik was nog maar net klaar of mijn telefoon klingelde hard in mijn oren ‘J’ai une message pour toi’ .
Hét teken dat de Meesteres een bericht gestuurd had.
Ik opende het bericht en ze wenste mij een goedemorgen die ik uiteraard retourneerde.
‘En? Plannen voor vandaag?’
Ik vertelde dat ik eerst mijn brood zou gaan halen, daarna naar een Supermarkt zou gaan en vervolgens het huis van een kennis zou controleren die met spoed terug naar België was vertrokken.
Ik veegde net mijn laatste nagels schoon en terwijl de indringende lucht van de remover geen indruk op mij naliet zei de Meesteres, ‘Heb je je kooitje nog aan?’
‘Nee, Meesteres. Ik mocht die toch deze ochtend afdoen?’
‘Jawel, dat klopt wel. Maar is dat verstandig denk je?’
Ik keek zijdelings naar het rode kooitje dat ik op mijn bureau neergelegd had en voelde de richting van het gesprek veranderen.
‘Ehh, moet ik hem weer aandoen Meesteres?’
‘Nou, lijkt het je niet beter van wel? Ik bedoel, zo maar los in het slipje, wie weet wat er gebeurd?’
‘Doe maar wel, voor de zekerheid’ zei ze.
‘Ja Meesteres.’
Ik pakte het kooitje, liet mijn spijkerbroek zakken en ja, natuurlijk had ze gelijk. Door de discussie was mijn pikje al aan het groeien gegaan en met veel moeite drukte ik de balletjes en het half stijve klitje erdoorheen.
Enkele ogenblikken later zat ik weer op slot.
Ik trok mijn zwarte broekje weer omhoog en het rode kooitje was goed te zien door het broekje heen.
Ik maakte een foto en stuurde die op.
‘Zie je wel? Dat is toch veel beter zo?’
Ze wist heel goed hoe ze me geil moest maken en houden en door op een speelse manier mij het idee geven dat ze het niet commandeerde maar vriendelijk verzocht, raakte ze een gevoelige snaar bij mij.
Ik was in elk geval tevreden dat het weer opgesloten zat.
‘Geen nuttig gebruik dus hup hoeft het ook niet toegankelijk te zijn.’
En weer had ze gelijk.
‘Zo, je pinkies zijn nog gelakt?’
Ik keek naar mijn handen en naar de wattenschijfjes die nog op mijn bureau lagen. Jemig, net schoongemaakt.
‘Sorry Meesteres, ik heb ze net schoongemaakt.’
‘Dus ...wat ga je nu doen?’ reageerde ze.
Wederom deed ze net of ik een keuze had en ik wist heel goed dat ik die niet had.
Ik pakte het potje rode nagellak en was al bezig met het lakken van mijn pinkies.
‘Ben al bezig, Meesteres.’
‘Zie je wel?, je weet gewoon zelf wat goed is voor jou.’
Enkele ogenblikken later stuurde ze een foto van haar hand met haar netjes gelakte nagels.
Zelfs door het sturen van de foto, stuurde ze onbewust een commando mee en toen ik mijn pinkies gelakt had, deed ik hetzelfde.
Maakte een foto en stuurde die op.
‘Zie je wel? Is toch veel mooier. Verder doe je je halsband aan en voor onderweg, neem je de tepelklemmen mee. In drie etappes draai je ze elke keer wat strakker en als je uiteindelijk op je bestemming bent aangekomen, mag je ze losmaken. De halsband blijft gewoon om natuurlijk.’
‘Ik denk dat je vandaag tijdens je ritje nog wel aan mij zult denken, denk je niet?’
‘Ik denk altijd aan U Meesteres. Zelfs voordat ik opsta’ grinnikte ik.
‘Goed zo, fijne dag en geniet ervan.’
Ik had ondertussen mijn koffie opgedronken en pakte mijn spulletjes bij elkaar.
Eerst naar de bakker, brood halen, dan de Super en dan de bergen in.
Nadat ik alle spulletjes bij elkaar gezocht had, liep ik samen met Poes mee naar buiten en reed de parkeerplaats af.
Enkele honderden meters verder stonden enkele mannen met elkaar te praten en één van hun, was mijn overbuurman.
De mannen beëindigden hun gesprek en toen één van de auto’s voorbij was gereden, kon ik passeren.
‘Wacht wacht’ hoorde ik mijn buurman roepen en ik stopte, zette de auto in z’n achteruit en reed een klein stukje terug.
Ik opende mijn raam en wilde een hand geven maar ik besefte net op tijd dat mijn pinkies gelakt waren en hield mijn pinkje, krom tegen de binnenkant van mijn hand en gaf hem een hand.
‘Wil jij misschien nog een stuk everzwijn voor de kerst?’ vroeg hij.
Hier in de regio wordt veel gejaagd op everzwijn en zodoende liggen bij de meeste lokalen, de diepvriezen vol met everzwijn vlees.
Persoonlijk ben ik er niet zo kapot van. De smaak is iets te overheersend en ik bedankte ervoor.
We kletsen wat over andere zaken en na enkele minuten kon ik dan toch aan mijn boodschappenronde beginnen.
Eerst naar de bakker, mijn dagelijkse brood halen en het was al druk.
Daar stond ik, mijn pinkies gevouwen in mijn handen, centjes in de aanslag.
De bakkersvrouw was al helemaal klaar voor het grote feest.
Haar tot de knie reikende laarzen, zwarte rokje en een zwart kanten topje met daaroverheen een zwart vestje.
Op en top verzorgd en uitermate vriendelijk.
Zoals gewoonlijk hoef ik niets meer te zeggen en ze pakte een baguette uit het rek en ik betaalde.
‘Fijne feestdagen allemaal’
Ik draaide de auto om en reed naar de super.
Normaal gesproken had ik alleen wat speklappen nodig voor mijn pan erwtensoep die ik zou gaan maken maar ik besloot om toch maar een flinke portie vlees erbij te pakken en een dikke plak ‘paté de campagne’.
De slager hield zijn mes op de paté op ongeveer 10 centimeter en dat zou wel een heel dikke plak zijn geworden.
Hij lachte en het mes schoof opzij tot de voor mij gewenste plak bereikt was.
Ik rekende af en onderweg naar mijn laatste routeplek.
Onderweg stopte ik, knoopte mijn blouse los en trok mijn T-shirt omhoog.
Ik schroefde de verstelbare tepelklemmen helemaal open en heel voorzichtig plaatste ik een klem op elke tepel.
Te snel deed ik mijn T-shirt naar beneden en één van de klemmen schoot los.
Auww. Dat was gemeen.
Ik zette de klem er weer op en heel voorzichtig liet ik mijn T-shirt erover heen zakken. Op mijn gemak reed ik verder en ja, de klemmen zorgden voor reactie in het kooitje. Ik voelde me bloedgeil aan het worden en ik keek op het klokje in de auto. Nog twee minuten en dan moet ik ze aandraaien.
Weer parkeerde ik de auto, trok mijn T-shirt omhoog en draaide de klemmen strakker aan. Maakte een foto waarop de klemmen als de halsband te zien was en stuurde die op.
Mijn pikje drukte tegen het kooitje en ik voelde me zo geil.
Het weer, ik was al best hoog in de bergen, was zo troosteloos maar dat boeide me niet.
Weer reed ik een stuk verder en keek regelmatig op de klok. Nog drie minuten, nog twee minuten, nog één minuut en ik stopte midden op de weg.
In de middle of nowhere deed ik voor de laatste keer mijn T-shirt omhoog en draaide ze heel strak aan. Het deed pijn maar mijn pikje genoot ervan en stond stijf tegen het kooitje te drukken.
Weer maakte ik een foto en ik begon aan de laatste etappe.
Vijf minuten later parkeerde ik mijn auto voor het huis, zette de motor af en tilde mijn T-shirt omhoog. Ik maakte eerst nog een foto voordat ik heel voorzichtig de stelschroefjes losmaakte op mijn strak afgeklemde tepels.
Ik kneep in de klemmen en de tranen sprongen in mijn ogen van de pijn.
Ik kneep de tweede klem los en heel langzaam aan kwam er weer leven in.
‘Dank U Meesteres’ zei ik hardop in de wetendheid dat ze me wel zou horen.
Ik legde de klemmetjes aan de kant en met mijn halsbandje nog aan, liep ik naar het huis.
Ik deed mijn ronde en nadat alles gecontroleerd was, pakte ik mijn spulletjes weer in en reed naar huis.
Tijd voor de lunch en even een kleine siësta.
Het kooitje bleef nog even aan en de pinkies bleven nog gelakt.
De Meesteres weet heel veel en ze weet ook, dat het voor mij beter is als mijn klitje veilig opgesloten achter slot en grendel zit.