Hoofdstuk

De terugweg was hobbeliger als de heenweg, tenminste, zo voelde het.
Mijn nieuwe sieraden zorgden ervoor dat ik nog gevoeliger was als altijd en herinnerde mij aan de plekjes waar ze allemaal hingen.
Aangekomen op het domein moest ik me weer helemaal uitkleden en naakt werd ik weer in mijn stal opgesloten.
Alleen mijn halsband om mijn nek waaraan een ketting hing die aan het oog in de muur was bevestigd.
De dagen dat ik weg was geweest, leken eeuwig geduurd te hebben en ik was moe.
Ik ging op het oude bed liggen en viel als een blok in slaap.

Pas de volgende ochtend werd ik wakker door het zonlicht dat de stal in scheen. Ik besloot op te staan en verzorgde mezelf.
Waste en scheerde me en net op tijd want enkele ogenblikken later kwam de heer des huizes aangelopen.
‘Goedemorgen Tom’, zei hij. ‘Hoe gaat het?’
‘Goed hoor, ik heb nergens last van.’
‘Mooi’ terwijl Luc de ketting losmaakte en de riem aan mijn halsband bevestigde.
‘Kom’ zei hij terwiijl hij een rukje aan de riem gaf.
‘Nadine moet je wat vertellen.’
Ik volgde op mijn blote voeten en voelde weer de piercings bewegen op de maat van mijn tred.
Het voelde geil aan en ik kreeg een glimlach op mijn gezicht.
De operatie die zich tussen mijn benen had afgespeeld, was nu bedekt door een grote pleister en ik was zelf nog niet in de gelegenheid geweest om het te bekijken.
Dat zou niet lang op zich laten wachten want al snel stond ik naakt aan de tafel waar Meesteres Nadine haar ontbijt verorberde.
Luc klikte de riem los van mijn halsband en ik wilde me op de grond laten zakken om voor de Meesteres te knielen.
‘Nee, blijf staan. Ik wil je eerst inspecteren’ zei Nadine.
Ze schoof haar stoel naar achteren, nipte nog een keer van haar koffie en stond op.
‘Handen gevouwen achter je hoofd, benen gespreid’ beval ze.
Ik vouwde mijn vingers in elkaar achter mijn hoofd en spreidde mijn benen zodat ik overal toegankelijk en vooral, zichtbaar was.
Ze bestudeerde mijn tepelpiercings en met haar vingers bewoog ze ze een keer omhoog.
‘Auw’ zei ik.
Ze glimlachte, ‘Tja, dat blijft nog wel even gevoelig.’
Ze keek onder mijn neus waar een kwartcirkeltje van de nieuwe piercing zichtbaar was.
Daarna liep ze om mij heen en zei ‘buig voorover met je handen op tafel.’
Ik draaide een beetje, boog voorover en stak mijn kontje naar achter.
Ik had geen keus, mijn voeten stonde te ver van de tafel af.
Ze bekeek de grote pleister die tussen mijn benen zat en vroeg ‘Hoe voel je je?’ Kom maar weer overeind.’
Ik kwam overeind, vouwde mijn handen weer in elk aar achter mijn hoofd en zei ‘ik voel me goed, Meesteres. Dank U.’
Ze liep om me heen en keek naar mijn slappe klitje.
Dàt had ik vanochtend wel gezien. Mijn ´klitje’ was nog een goed pinkje groot en hing werkelijk als een klein plastuitje onder aan mijn lichaam.
Ze drukte haar vinger op het topje van mijn klitje en drukte het mijn lichaam in.
Zonder een enkel probleem verdween het volledig opgenomen door mijn lichaam.
Ze glimlachte, ‘Dat zal een mooi gezicht zijn als je helemaal genezen bent. De mensen zullen zich afvragen hoe het mogelijk is dat iemand zoals jij, met zo’n klein klitje, niet meer in staat bent om te neuken.’
Ik bloosde.
Ik voelde heel goed hoe gemakkelijk ze mijn klitje weg toverde door het in mijn lichaam te drukken.
‘Een geile slet die zich niet meer kan aftrekken om haar wellustige gevoelens kwijt te raken. Wat ga jij een moeilijke tijd tegemoet. Maar, sletje, dat is toch wat je zelf wilde of niet dan?’
Ik bloosde van oor tot oor. Het huilen stond me nader dan het lachen.
Maar het ergste van al was, ze had gelijk.
Mijn droom om te mogen dienen, geil te zijn voor het genot van anderen, was mijn grootste wens. Klaarkomen was daarin niet opgenomen.
‘Ja Meesteres’ stotterde ik. ‘Ik ben een slet en wil dienstbaar zijn.’
Ze glimlachte en ging weer zitten.
‘Dat hoor ik graag. Er is maar één maar.’
Ik keek haar vragend aan.
‘Wij hebben bericht gekregen dat wij verzocht worden om naar België te komen. Luc heeft een vlucht geregeld voor vanmiddag en ik wil dat jij ons wegbrengt naar het vliegveld.
Je kunt daarna weer hier terugkomen en blijven zolang je wilt maar je kunt ook terug naar huis gaan als je dat liever doet. De sleutels neem je maar mee, die komen wel weer op hun plek terecht.’
‘Hopelijk niets ernstigs, Meesteres?’ vroeg ik verbaasd.
‘Nee, maak je maar geen zorgen, iets financieels dus onbelangrijk’ glimlachte ze.
‘Maar, het moet met spoed geregeld worden.’
‘Nu eerst ontbijten. En jij, sletje. Op je plek.’
Ik liep om de tafel heen, knielde voor de bakjes die op de grond stonden en wachtte braaf tot Luc ze vulde met warme koffie en een croissantje.
Met mijn kontje omhoog begon ik mijn ontbijtje te nuttigen.

Die middag mocht ik mijn korte broek en polo weer aan en mijn tepelpiercings waren duidelijk zichtbaar door het stof.
Ik was er trots op. Geil en trots.
Die middag bracht ik de Meesteres en Luc met de Rangerover naar het vliegveld van Nice en parkeerde de auto op de vlakbij gelegen parkeerplaats.
Met z’n drieën, ik achter het koppel aan, liepen we de luchthaven binnen en gelukkig was het voor hun gesneden koek want ze wisten precies waar ze zijn moesten.
Enkele ogenblikken later namen we afscheid en Meesteres Nadine zei, ‘ik ben trots op jou. Gedraag je als een geil sletje en dan zien we elkaar snel weer.’
Ze kuste me op mijn wangen en ik antwoordde met rood hoofd, Dank U Meesteres.’
Er werd omgeroepen dat ze naar hun gatet moesten en ik kon alleen maar een goed reis wensen en zwaaide hun uit.
Niet veel later, zaten ze in het vliegtuig, op weg naar België.

Ik reed op mijn gemak terug naar het landgoed en onderweg stopte ik even om iets te eten te halen voor die avond.

Die avond at ik simpel, mijn broodje met wat warm vlees en ik had besloten om de volgende ochtend op tijd op te staan en op mijn gemak naar huis te rijden.
Ondanks dat ik alle vrijheid had, liep ik die avond ‘mijn’ stal in, trok de staldeur achter me dicht en kroop mijn bedje in.

De volgende ochtend was ik op tijd op en waste en scheerde me.
Pakte de weinige spulletjes van mij, bijeen en deed ze in de tas.
Gooide het bedje open, trok de staldeur achter me dicht en liep naar de grote keuken.
Pakte één kopje koffie en dronk die buiten op.
Het is een prachtig domein en ik had maar zo weinig gezien.
Het huis was enorm en ik was alleen in de keuken geweest.
Ik vond het niet fatsoenlijk om nu alleen door het huis te gaan wandelen en daarom spoelde ik mijn kopje af, sloot het huis achter me op slot en pakte mijn tas.
Ik wierp de tas in mijn auto en enkele ogenblikken later, was ik, onder de volle zon weer onderweg, richting de Ardèche.
Het was heerlijk weer. Achter het glas van de auto was het heerlijk warm en ik dacht aan mijn tijd, de korte tijd die ik bij de Belgen was geweest.
Één hand voelde over mijn polo en raakte de piercing aan.
Ik was blij om geil te zijn. Het maakte mij gelukkig.
Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en zette de muziek wat harder.
Op mijn gemak, al zingend, reed ik aan de andere kant van de Rhône omhoog richting huis.
Ik was wel blij, ook om Poes weer te zien. Poes, ik had ze gemist.
Misschien Poes mij ook wel maar dat zou wel blijken.
Omdat ik geen haast had, had ik voor mezelf besloten om die nacht in Avignon te overnachten.
Dat is het voordeel van een camperbus, je kunt hem overal neerzetten en je hebt je bed bij de hand.
Ik parkeerde de bus op een rustig plekje aan de waterkant en pakte een lekker koud biertje uit mijn koelkast.
Die avond zou ik een stukje gaan wandelen en wellicht zou ik een eenvoudig, maar goed restaurantje vinden.
Zoekt, en hij zult vinden. Zo niet, dan even vragen.
En zo liep ik de oude stad in en vroeg aan een paar oudere heren die aan het boulen waren, of ze een restaurantje wisten.
Ze wisten niet hoe snel ze over elkaar heen moesten antwoorden.
De een wees naar links, de ander naar rechts, gelukkig wees niemand naar boven. Uiteindelijk, hoe raar het ook mag klinken, bedoelden ze allemaal hetzelfde restaurantje en ik bedankte ze vriendelijk.
Naar links dus. Of toch naar rechts?
Uiteindelijk zag ik in een klein steegje licht branden en dacht, daar moet het zijn.
Er hing geen bord buiten maar ik kon door de ramen zien dat er mensen aan het eten waren.
Een kamer van vier meter breed, tafeltjes aan elke kant, maximaal zes.
Ik liep naar binnen en een serveerster kwam naar me toe gelopen.
Het meisje, ze zal een jaar of vier-vijf en twintig zijn, had haar armen vol met tatoeages staan en had ook enkele piercings in haar gezicht.
Haar zware zwarte mascara accentueerde haar mooie, felle ogen en haar zwarte haar, in een knot op haar hoofd met een schrijfpen erdoor, maakte het af.
Ik viel als een blok voor haar.
‘Heeft u gereserveerd?’ vroeg ze vriendelijk.
´Eh nee, ik ben maar alleen’ antwoordde ik.
‘Ogenblikje, ik ben zo terug.’
Ze draaide zich om, haar kontje was in een oude driekwart spijkerbroek gehuld en ik moest lachen.
Ze zag er zo speciaal uit, iets waar ik gek op was maar ik kon me goed voorstellen dat er massa’s mensen waren die niet op zo’n manier geserveerd wilden worden.
Enkele ogenblikken later kwam ze weer de kamer ingelopen en stopte.
Ze weest naar een tafel, vlakbij de de keuken.
‘Hier kunt u wel gaan zitten’ zei ze terwijl ze de laptop die opengevouwen op tafel stond, dichtvouwde en achter de bar neerlegde.
Snel legde ze het bestek neer en zette er een bord tussen.
Een servetje werd erlangs gelegd en zonder iets te vragen, zette ze er een wijnglas neer en even later volgde de fles rode wijn.
Ze keek me aan terwijl ik verbaasd keek, ik had toch niks besteld?
Ze knipoogde en glimlachte.
God, was ik maar een heleboel jaartjes jonger. Dan zou ik gek op d’r zijn geworden.
Ik schonk dan ook maar een glas wij in en keek ondertussen naar de mensen die al bezig waren met eten.
Het was een gemêleerd gezelschap. Wat ‘vrije’ jongelui maar ook koppels in avondoutfit.
De vriendelijke serveerster hield het allemaal bij en ze deed het uit de kunst.
Ik had het geluk dat ik tussen de rest van het restaurant en de keuken zat en dus kwam ze elke keer mijn tafel voorbij.
Het duurde niet lang of ik kreeg mijn voorgerecht.
Mmmm, een groot bord met allerlei verschillende soorten vlees, paté, en cornichons. Kleine scherp smakende augurkjes.
Ik vulde mijn glas nog een keer bij en nam een slok voordat ik aan mijn diner begon.
Alleen eten is niet gezellig maar soms breekt de nood de wet en heb je geen keuze.
Dat het eten voortreffelijk smaakte, was daarentegen wel weer meegenomen en toen ik mijn charcuterie op had, vroeg de vriendelijke serveerster of het gesmaakt had.
‘Heerlijk, echt perfect.’
Ik ben een vleeseter of het nu koud of warm is. Heerlijk.
Ik schonk mijn glas nog een keer bij en genoot van de serveerster hoe ze voorbij gelopen kwam maar ook van haar inzet.
Ze was zo bedreven met haar werk en deed zo haar best om iedereen het naar de zin te maken dat het gewoon een genot was, om haar te zien werken.
Buiten dat ze, in mijn ogen dan, ook heerlijk eruitzag met haar enigszins gothic look waar ik voor viel.
Toen was ik aan de beurt.
De serveerster zette een groot bord voor me ‘bonne continuation’.
Ze glimlachte, knipoogde nog een keer en ik bedankte haar.
Ze draaide zich op één voet 180 graden om en schoot het restaurant in om de andere gasten te helpen.
Ik pakte mijn mes en vork en voor me stond een heerlijke maaltijd van een heerlijk stuk vlees met diverse soorten groenten en een mopje aardappelpuree.
Ik kon het niet laten en pakte mijn telefoon.
Voor ik eraan begon, maakte ik een foto. Dit wilde ik ‘thuis’ laten zien.
Ik legde mijn telefoon aan de kant en genoot met volle overgave van het diner.
De serveerster kwam regelmatig langsgelopen en vroeg dan, ‘alles naar wens?’
Ik knikte dan met mijn mond vol.
Ze glimlachte zo vriendelijk en hop, ze was weer weg.
Pas rond de klok van tienen, kwam het kaasplankje en ondertussen, omdat ik al zo laat aan het eten was begonnen, waren er al enkele tafels leeg gekomen.
Ik bestelde nog een kop koffie en de serveerster zette twee kopjes op het tafeltje.
Ze riep de keuken in, ‘kom je koffie drinken?’
Uit de keuken klonk een stem, ‘ik kom eraan.’
De serveerster keek mij aan en zei, ‘ben zo terug’.
Ze liep achter de bar, zette nog een kop koffie en zette het derde kopje ook bij mij op tafel.
Zelf, ging ze tegenover mij zitten, trok één kopje aan het schoteltje naar zich toe en vroeg, ‘Heeft u lekker gegeten?’
Ik antwoordde ‘Ik heb heerlijk gegeten. Echt ontzettend goed.’
Op dat moment kwam er een oudere dame uit de keuken gelopen, haar handen afvegend aan haar schort en ze keek mij aan ‘mag ik gaan zitten?’ vroeg ze in haar eigen restaurant.
Ik glimlachte en knikte, ‘Natuurlijk Mevrouw’.
Ze trok de stoel naar achter, nam plaats en pakte haar kopje koffie.
Ze nam een slokje, keek mij verschrikt aan en vroeg, ‘het was toch niet heel slecht hè, het eten?’
‘Wat? Het was verrukkelijk. Wat ben ik blij dat ik aan die boulende heren gevraagd heb waar je hier kunt eten.’
De oudere vrouw keek mij aan, ‘boulende heren? Waar dan?’
Ik vertelde dat ik op de weg naar het restaurant heren was tegengekomen die op het plein aan het boulen waren en aan hun gevraagd had waar je goed kon eten.
De vrouw schoot in de lach, ‘Dat is me ook wat. Ik weet wie je bedoelt maar het mooie is, die hebben hier nog nooit gegeten.’
Ik besloot om nog enkele rondjes te betalen en toen het tegen middernacht liep, rekende ik alles af.
Bedankte de serveerster én de kokkin voor de voortreffelijk heerlijke maaltijd.
Ik zou zeker nog een keer terugkomen.
Die avond, liep ik op mijn gemak terug naar mijn bus.
Het was stil in Avignon. De Pausen sliepen waarschijnlijk al.
Ook voor mij was het tijd om naar bed te gaan.
Morgen nog een klein stukje, naar Poes.