Hoofdstuk

De volgende ochtend werd ik wakker door het geroezemoes in de stad.
Ik scheerde en waste mezelf, trok schone kleren aan voor onderweg en toen ik mijn schoenen aan had getrokken, sprong ik uit de bus en liep naar de dichtstbijzijnde bakker.
‘Een baguette en twee croissantjes alstublieft’ vroeg ik aan de bakkersvrouw.
Morgen zou ik ‘mijn’ bakkersvrouw weer terugzien en alhoewel deze wel heel aardig was, was ‘mijn’ bakkersvrouw dat ook maar ook nog eens aantrekkelijk.
Ik rekende af en liep terug naar de bus.
Pakte mijn tuinstoeltje en terwijl ik wachtte op de koffie, las ik de headlines van de kranten door.
Lag het nou aan mij of waren er veel meer ernstige steek- en vechtpartijen in Nederland?
Nou ja, ik was een goede 1100 kilometer verwijderd van Nederland en waar ik woon, is het heel wat rustiger.
De koffie was klaar en ik smeerde een croissantje in met iets teveel boter.
Och, moest kunnen.
Terwijl ik mijn koffie dronk, mijn croissantje sopte, dacht ik aan Nadine en Luc.
Raar dat ze vanwege financiële redenen terug naar België moesten.
Nou ja, dat was niet aan mij om daarover te oordelen.
Ik nam nog een hap, slok en enkele minuten daarna vouwde ik het stoeltje in en schoof het, op de daarvoor bestemde plek, in de bus.
Ik zette de bus op contact, zette een mooie playlist op en het was tijd om naar huis te gaan.
Met de vrolijke muziek in de bus, reed ik over de route départemental naar de Ardèche, naar huis.
Het weer was prachtig en de lucht was strak blauw.
Het duurde niet lang of ik stak de Rhône en de autosnelweg over en begon aan het laatste stuk, bochtjes maken tot ik thuis was.
Hoe verder ik van de Rhône vallei afkwam, hoe helderder de lucht en het uitzicht werden.
Waar ik woonde was praktisch geen luchtvervuiling door fabrieken of andere bronnen want het was gewoon te ver van de bewoonde wereld om het economisch haalbaar te houden.
Hetzelfde gold ‘s nachts voor lichtvervuiling. Om 23:00 gaat alle verlichting uit en als je dan nog buiten bent, gaat er een hemel voor je open. Letterlijk en figuurlijk.
Een klein uurtje later, draaide ik het pad in en jawel, wie zat daar op de parkeerplaats te wachten? Poes.
Ze kende mijn auto ondertussen en toen ik hem geparkeerd had, afgezet had, deur opengedaan, sprong ze meteen op schoot.
‘Ha Poes, hoe is het?’
Ik pakte haar stevig beet en gaf haar een dikke knuffel.
Ze voelde ‘gezond’ aan en haar brommer deed het ook weer.
Met haar oogjes dicht bleef ze zich tegen mij aanduwen.
‘Ja ja, Poes. Het is goed. Kom, we gaan naar binnen.’
Poes sprong van mijn schoot en uit de auto.
Ik pakte mijn weekendtas uit de bus en sloot alles af.
Poes liep, zoals altijd, van links naar rechts over het pad maar wel voor me uit.
Ze was blij om mij weer te zien en dat was wederzijds.

Ik deed de deur open en de koude lucht die opgesloten was in het huis, kwam me tegemoet.
‘Brr, zo eerst de kachel aanmaken.’
Ik zette de tas op de trap en drukte op de afstandsbediening van de verwarming die meteen aansprong.
Ik keek op de klok, vier uur al?
Mooi, tijd voor een biertje dan om de korte vakantie af te sluiten.
Ik pakte een biertje uit de koelkast, liep naar buiten en ging op het bankje in de volle zon zitten.
Poes, niet van mijn zijde geweest, kwam naast me liggen.
‘Je mag mij wel aaien terwijl je je biertje drinkt hoor’. Zo keek ze mij tenminste aan en ik begreep haar.
Ik dronk mijn biertje en met mijn vrije hand aaide ik Poes met haar extreem zachte en schone velletje.
‘Lekker Poes, om weer thuis te zijn.’
Poes drukte haar kopje tegen mijn benen. Mijn Franse Poes was tweetalig hoor, ze begreep me heel goed.

Weet u, als je weer thuis komt na een korte of lange vakantie, dan pak je meteen het oude ritme op en ook ik deed dat.
In het Zuiden heb ik geen TV gezien en thuis, na het eten, ging de zwarte plaat aan tot er beeld was en tot ik te moe was om mijn ogen open te houden.
En omdat er, zelfs met enkele duizenden zenders niets interessants op is, zette ik hem uit, deed de lampen uit en ging naar bed. Mijn eigen bedje, geen stal maar een heel dik matras met een dik donzen dekbed erop.
Tot mijn neus opgetrokken, naakt weliswaar onder de dekens, raam open en de lamp uit. Welterusten.

De volgende ochtend werd ik vroeg wakker.
Ik gooide het dekbed van me af en liep naar de badkamer.
Eerst lekker scheren en daarna, lekker een warme douche.
Terwijl ik onder de douche stond en mezelf waste, zag ik dat één hoek van de pleister die nog tussen mijn benen zat, los aan het laten was.
Voorzichtig pakte ik hem tussen duim en wijsvinger beet en trok eraan.
Langzaam aan liet hij los en even later was hij er helemaal af.
Ik pakte een spons, deed er wat schuim op en heel voorzichtig waste ik tussen mijn benen.
Het deed heel maal niet zeer wat ik verwachtte en op de vloer van de douche, zag ik korte draadjes vallen die loslieten uit de hechting.
Ik spoelde me daarna goed schoon en liep weer terug naar de slaapkamer.
Uit mijn la met ondergoed, pakte ik een schoon slipje en trok het aan.
Het voelde heerlijk aan de zachte stof op de gevoelige huid tussen mijn benen maar ook tegen mijn kleine klitje.
Ik schoot in de lach toen ik me iets herinnerde.
Toen ik besneden werd, was ik gelukkig onder volledige narcose en mocht de volgende dag weer naar huis.
Uiteraard moest ik enkele weken later op controle komen en de chirurg vroeg toen hoe het ging.
Ik zei, ‘het is wel erg gevoelig en zeker als ik alleen een badjas aanheb.’
Hij schoot in de lach en zei, dat went wel. Nou zeg, stond ik met rood hoofd en nee, ik ben altijd gevoelig gebleven, de leugenaar.
Maar, de zachte damesslipjes maakten veel goed en ondanks dat ik geen erectie meer kon krijgen, was ik nog wel continue geil.
Mijn klitje liet dat merken door te gaan lekken en met een beetje handigheid had ik het voor elkaar gekregen dat het op het kruisje van het slipje kon lekken.
Maar, geil was ik wel en ja, ik had nog steeds de drang om klaar te komen.
Zonder stijf plassertje zal er weinig gespoten worden, ben ik bang.
Maar, de Meesteres bepaalde of ik klaar mocht komen. Ze bepaalde niet alleen wanneer maar ook hoe.
Ik liep naar beneden, Poes lag op haar stoel en werd net wakker.
‘Even naar buiten Poes?’
Nadat ze mij een kopje gegeven had, deed ik de deur open en de warme voorjaarszonnestralen kwamen binnen.
Ik liet de deur open en in de keuken zette ik het koffiezetapparaat aan.
Ondertussen pakte ik mijn telefoon en liep naar mijn kantoor.
Ah, een bericht van Meesteres Nadine. Die lees ik zo meteen wel op de computer die aan het opstarten was.
De koffie was doorgelopen en ik schonk mezelf een grote mok in.
Terwijl ik ging zitten, nam ik een slok koffie en opende mijn mail.
Meesteres Nadine verontschuldigde zich dat ze zo snel weg moest maar al snel veranderde de mail van toon.
‘Dat ik er niet ben, wil niet zeggen dat jij kunt doen en laten wat je wilt.
Je bent en blijft een slaaf en dat betekent dat, in elk hoedanigheid, je moet verantwoorden naar je meerdere, in dit geval ik dus.
Dat betekent onder andere dat je je aan bepaalde richtlijnen dient te houden.
Deze richtlijnen dienen ervoor dat een slaaf ten alle tijden zich beseft dat hij geen zelf beslissingsrecht heeft.
Dat betekent dat een slaaf geen enkel seksueel genot mag ervaren zonder toestemming van zijn Meesteres.
Aftrekken is in jouw geval uitgesloten omdat het klitje niet stijf kan worden.
Maar ook geneukt worden door een man of strapon of zelfbevrediging door tepelstimulatie is uitgesloten.
Onder toezicht zal dat klitje gemolken worden vanwege de gezondheid maar onder geen beding zal je daar genot uit ervaren.
Het ‘melken’ zal voorlopig plaatsvinden voor de camera en met behulp van elektro stimulatie kan ik op afstand jouw klitje dusdanig controleren dat er sperma geproduceerd wordt en zonder het gevoel van orgasme, het lichaam kan verlaten. Seksueel genot is NIET bedoeld voor slaven en daarom zal ik er op toezien dat jij dat niet als zodanig ervaart en optimaal geil blijft.
In het begin zul je je gefrustreerd gaan voelen maar ik weet uit ervaring dat je na verloop van tijd het heerlijk gaat vinden dat je onder mijn controle staat en door en van mij, geen orgasme zult ervaren.
Na verloop van tijd zul je, zelfs als je van mij toestemming krijgt om klaar te komen, mij smeken om géén orgasme te krijgen omdat je mij liever dient.
Ik weet dat een geile slet als jij zo gaat denken al denk je daar nu nog anders over.
Wat betreft je operatie, het verband zal er nu wel af mogen en omdat het zelf verwijderende hechtingen zijn, zullen ze vanzelf oplossen.
Je balletjes zijn nog steeds aanwezig en als alles genezen is, zul je nog steeds het genot (of pijn, wie weet) kunnen ervaren als er tegen je balletjes geslagen wordt.
Omdat je nu alleen nog een klitje hebt wat aan je onderlichaam hangt, als een klein wormpje, heb ik je enkele dagen geleden een pakketje toegestuurd als cadeautje.
Vanaf het moment dat je het pakketje ontvangen hebt, ga ik ervan uit dat je het oude vervangt door het nieuwe.
Er gaat een nieuwe tijd voor jou aanbreken en dat zal betekenen dat jouw leven aan mij toebehoort.
Uiteraard zal ik rekening houden met jouw situatie maar, nogmaals, jij bent mijn slaaf en gedraagt je als zodanig.
Uiteraard is dat al ingegaan toen mijn vriendin jou onder handen heeft genomen en jouw onderdanigheid is dus ingegaan met terugwerkende kracht.
Doe de groeten aan Poes en laat even weten of je mijn ‘cadeautje’ ontvangen hebt. Lieve groetjes, Meesteres Nadine en Luc.’

Zo zeg, ik pakte mijn mok en dronk een slok koffie.
Ik bloosde, ik voelde me bloedgeil en op een nat plekje na in mijn slipje, gebeurde er niets in mijn broekje.
Ik glimlachte, ze was me inderdaad voor. Ik had de intentie om die middag wat te ‘spelen’ met mezelf maar dat werd door dit bericht wel even zwaar onderuit gehaald.
Pfff, alsof ik ooit zou smeken om niet klaar te komen. Daar vergiste ze zich wel heel erg in.
Ik dronk mijn koffie op en pakte de broodzak en geld voor het brood.
Tenslotte moest er wel gegeten worden.
Ik trok de deur achter me dicht en net op dat moment kwam Poes aangelopen.
‘Gaan we wat eten, Pap?’
‘Tis goed met jou, ik ga eerst brood halen en daarna gaan we wat eten.’
Poes draaide zich om en liep voor me uit naar de auto.
Binnenkort zou Poes meerijden maar nu nog niet.
Op mijn gemak, met de mail die door mijn hoofd gonsde, reed ik het dorp uit.
Het was rustig, eigenlijk niet anders als anders en ik parkeerde minj auto voor de bakkerij.
Ik stak de straat over en liep de winkel in.
De bakkersvrouw droeg een witte wollen trui. Tot op haar enkels. Tja, eigenlijk een wollen jurk dus.
Het stond haar goed maar met zo’n figuurtje staat alles goed.
Ze draaide zich om om mijn baguette te pakken en haar zwarte bh’tje en stringetje waren enigszins zichtbaar door de grof gebreide wol.
Dat had de bakker niet gezien toen ze zo vroeg uit de veren moesten vanochtend. Of misschien wel. ;-)
In elk geval, ik rekende af en reed weer naar huis.
Poes en ik, tja, voorspelbaar, liepen samen naar huis en ik keek door de brievenbus opening of er iets afgeleverd was.
Er lag een grote witte plastic zak in en ik opende de brievenbus aan de achterkant om het pakket eruit te halen.
Ik keek naar de afzender en jawel, het kwam uit België.
Binnen maakte ik snel maar voorzichtig het pakket open en in het grote pakket zaten allemaal kleinere zakjes.
Ik opende één van de zakjes en glimlachte.
Ik maakte er nog een open en nog een.
In alle zakjes zaten damesslipjes. Niet zomaar damesslipjes maar alle slipjes waren transparant en bedrukt met een vrolijke print.
Ik pakte één van de slipjes uit het zakje en voelde het fijne stof.
Met rode wangen maakte ik het volgende zakje open en ook hierin zaten transparante slipjes met een motief.
Ik vond ze prachtig.
Ik trok mijn spijkerbroek uit en ook mijn slip die ik droeg.
Trok een nieuwe aan en het zat perfect.
Mijn billen bedekt door de zachte stof want er zaten geen stringetjes bij.
Ik pakte mijn telefoon en maakte een foto van mezelf, in mijn nieuwe slipje.
Daarna stuurde ik de foto naar Meesteres Nadine en bedankte haar voor het fijne en zachte cadeau.
Niet veel later kwam er een mail terug. ‘Alleen die slipjes mag je nog dragen, de rest haal je uit de lade. Je draagt alleen nog, door mij goedgekeurd ondergoed, sletje.’
Ik glimlachte, als ik ‘sletje’ hoorde, werd ik meteen opgewonden.
Ze had toch gelijk?