Hoofdstuk

Om met het einde van het vorige hoofdstuk te beginnen, ja, ik ben trots dat ik een slaaf ben.
Maar helaas, als voor zoveel slaven, is er een tekort aan Meesteressen en/of vrouwelijke dominanten.
Dat geld ook voor mij. Ik heb het genoegen gehad om enkele dominante vrouwen te mogen dienen, zij het online vanwege mijn toenmalige huwelijk waarbij mijn ex toestemde, dat ik een Meesteres online mocht dienen.
En nu, vanwege mijn locatie.
Momenteel woon ik, samen met mijn poes Poes, in Zuid Frankrijk en kan daarom niet ‘even’ op en neer wippen naar Nederland om te kijken of ik wel geschikt ben voor een mogelijke partner.
Daarom schrijf ik mijn fantasieën op en hoop dat er ooit een dame is die het mijn verhalen leest en zich daarin identificeert.
Omdat ik zover weg woon van Nederland, eerst via het wereld wijde web en eventueel later elkaar in het echt ontmoeten.
Door omstandigheden werk ik niet meer en omdat ik geen enkele verbintenis heb, kan ik gaan en staan waar en wanneer ik wil.
In mijn verhalen vertel ik vaak over dingen die ik echt meegemaakt heb maar ook over fantasieën. Fantasieën zijn fantasieën en zijn geen opmaak naar een daadwerkelijke gebeurtenis.
In mijn laatste hoofdstukken schrijf ik onder andere over piercings en het weghalen van het scrotum.
Nee, geen van beiden is echt gebeurd en alles zit nog op zijn plek.
Zoals ik al zei, een fantasie hoeft geen werkelijkheid te worden.
Waar ik wel naar streef en hoop dat het werkelijkheid word is, dat ik iemand tegenkom die er genot in heeft om een slaaf te commanderen en te vormen.
Ik ben geen type die 24/7 gecommandeerd moet worden want ik heb ook een normaal leven buiten mijn voorliefde voor BDSM.
Maar, BDSM zal als rode draad altijd aanwezig zijn.
Orgasme controle of onthouding om de slaaf geil en gewillig te houden.
Trainen in het dragen van een uiteraard afsluitbaar kuisheidskooitje, seksuele vernedering door het laten dragen van damesondergoed zijn onderwerpen die goed kunnen samen gaan met een ‘normaal’ leven.
Wat betreft afspraken en het nakomen ervan, daar ben ik heel serieus in.
Ik heb ooit, vroeger, een Meesteres trouw beloofd en ben toen 65 dagen achter elkaar, niet klaargekomen.
Ik vertelde aan een Dominante dame dat ik die periode ook echt niet klaargekomen was en onder haar vleugels, ben ik 110 dagen orgasme vrij geweest. Als ik er nu over nadenk en zij het doorgezet had, was ik misschien maar drie keer in één jaar klaargekomen.
Die keer dat ik mocht klaarkomen, op mijn verjaardag nota bene, mocht ik klaarkomen op een taartje wat ik vooraf had moeten kopen.
U kunt u voorstellen wat er met dat taartje, met zijn speciale toevoeging, moest gebeuren en ja, ik heb ervan genoten omdat ik het moest.
Waarom? Omdat ik er zo enorm van geniet om gedomineerd te worden.
Klaarkomen is fijn. Laten we eerlijk zijn. Ook een slaaf geniet ervan om klaar te komen.
Maar om NIET klaar te mogen komen omdat een Meesteres BEVEELT dat ik geen orgasme zonder haar toestemming mag hebben, is pas ECHT genot.
Zelfs op afstand, dient een slaaf zich te onderwerpen aan een Meesteres.
Natuurlijk, natuurlijk kan ik mezelf even snel aftrekken, klaarkomen, snel mijn onderbroekje weer aantrekken.
De vraag rijst dan, wie houdt wie dan voor de gek?
Nee, zolang ik me kan herinneren, heb ik me altijd aan dergelijke afspraken gehouden. Ook op afstand.
En ja, soms was het niet gemakkelijk.
Ik herinner me dat een Meesteres mij verbood klaar te komen maar dat zij niet tegen mijn ex verteld.
Mijn ex wist en stemde toentertijd toe dat ik een online Meesteres had en sprak haar ook regelmatig.
En zo gebeurde het dat wij op een zondagochtend seks hadden en ik op het ‘moment suprême’ , moest afhaken.
Maar ook andere voorvallen deden zich voor en natuurlijk was het wel bespreekbaar.
In sommige gevallen kunnen sommige opdrachten, kleding niet gedragen en/of uitgevoerd worden.
Ook ik heb een normaal leven en ga echt niet met alleen een kuisheidskooitje aan, boodschappen doen of naar de kroeg.
Voor alles is een plek en tijd en soms is het voor beiden niet mogelijk.
De grens opzoeken, tot hoever je kunt gaan, wel.
Mijn laatste Meesteres wilde dat ik mijn teennagels rood lakte en ik werd er geil van.
Het zag er mooi uit en omdat het semi-permanent was, voelde het heel erg onderdanig aan.
Buiten de gelakte nageltjes kreeg ik ook een zilveren enkelbandje om mijn rechterenkel.
Het was volop zomer en korte broeken en zomerschoentjes weer.
Maar ik moest opletten dat ik, als ik ergens een terrasje pakte, niet per ongeluk mijn schoentjes uitdeed om mijn voetjes te luchten.
Op die wijze had ze mij altijd onder controle.
Het enkelbandje zorgde ook voor vraagtekens en vrienden vroegen dan gekscherend of ik aan de ketting lag?
Ze moesten eens weten.
Wat ik wil zeggen is, dat veel mogelijk is maar niet overal is het de juiste plaats of tijd.
Ik, als onderdanige, als slaaf en ondergeschikte aan een Dominante vrouw, ik heb mijn gevoelens wél 24/7 maar vanwege de omstandigheden, zijn ze niet altijd praktisch uitvoerbaar.
Maar zodra de gelegenheid verandert, dan ben ik uiteraard het geile onderdanige slaafje die haar moet gehoorzamen.
Buiten mijn onderdanige gevoelens, heb ik natuurlijk nog vele andere interesses en niet alles hoeft gepaard te gaan met een sm achtergrond.
Maar een klus waar je tegen opziet die uitgevoerd moet worden en die je kunt combineren met wat je leuk vindt, maakt het natuurlijk wel aangenaam.
Zeker als het opgedragen is.

De keuze om in Frankrijk te gaan wonen was voor mij onoverkomelijk.
Voor mijn toentertijd kwakkelende gezondheid. Nu gaat het een heel stuk beter in elk geval.
Het huis waar ik nu woon, geërfd heb.
En niet te vergeten, mijn ex die mij ‘kapot’ zou maken en waar ik op dat moment geen ‘energie’ voor had om dat ‘gevecht’ aan te gaan.
Nee, voor mijn gezondheid en levenskwaliteit is het een vooruitgang geweest maar niet op sociaal contact gebied.
Mijn ‘vrienden’ haakten bijna allemaal af op een enkeling na.
Ik heb mijn vermoedens waarom.
Van de kleine familie die ik heb, hetzelfde.
Een enkeling die nog via internet, af en toe contact houdt.

Dus, wat dat betreft hoef ik met niemand rekening te houden.
Ja, met Poes dan wel.
Ik woon en verblijf dan wel in Frankrijk maar ik heb geen verplichtingen en kan in principe overal terecht.

Ik heb nog een heel goed contact met mijn ‘laatste’ Meesteres, vriendin.
Ik wil haar enorm bedanken voor wat zij voor mij betekent.
Zoals in elke relatie gaat het niet altijd van een leien dakje en ook onze ‘op afstand’ relatie, had enkele hobbels.
Maar door haar sterke en goede karakter, hebben wij nog elke dag contact waar ik haar heel dankbaar voor ben.
Met haar kan ik over alles praten en uiteraard is dat wederzijds maar er is geen sprake meer van een F/d relatie.

Het is niet gemakkelijk om alléén te emigreren maar gelukkig ken ik hier veel mensen die het wat makkelijker maakten.
In het kleine dorp waar ik woon, kent iedereen, iedereen en als er iets aan de hand is, staat ook iedereen klaar voor elkaar.
Ook omdat ik iemand ben die vrij gemakkelijk met mensen om ga, ken ik hier niemand die mij als buitenstaander beschouwt.
Ik denk dat ik dat overal wel heb.

Dus, om dit hoofdstuk af te sluiten, hoop ik dat ik iets verteld heb over mijzelf waardoor misschien iemand denkt dat er mogelijkheden zijn.
Zoals ik al zei, een eerste kennismaking via internet die mogelijk uit kan groeien tot iets moois.
En als dat er niet in zit, een leuke en mooie internet relatie.
Wie weet, tot schrijfs.