Hoofdstuk

Wil je mij pijn doen, zo vroeg je mij ooit. Als ik je daarbij kan helpen dan doe ik dat graag voor je, zo antwoordde ik. Maar alleen omdat ik van je houd, voegde ik eraan toe. Het was een erg emotioneel gesprek wat meermaals werd onderbroken… om tranen te drogen. Het is nogal wat als je beslist dit voor elkaar te betekenen.
Jij was voor mij de eerste en ik was voor jou de eerste die beiden bereid waren om wederzijds voor elkaar te ‘assisteren’ bij ons kinderlijk gedrag dat als een herhalingsdwang op ons rustte, al heel ons leven lang.

De tederheid die wij daarna met elkaar wisselden was ongemeen heftig. Als was het een compensatie voor het vrijwillig lijden. De pijn en de tederheid waren de antipolen die elkaar aantrokken, die elkaar versterkten. Wij belandden daardoor meermaals in een droomwereld waarbij één van ons helemaal van de kaart was. Ik besefte soms niet meer wat er was gebeurd, jij moest het mij vertellen.
Overspoeld worden door een oneindig geluk, daar had jij 53 jaar naar uitgekeken, daar had ik 59 jaar op gewacht.