Hoofdstuk

Die nacht sliep ik slecht. Het waaide en regende hard en natuurlijk dacht ik aan de muur waar grote natuurstenen, half uithingen en mogelijk naar beneden zouden vallen.
Nou was het pad wel helemaal afgezet maar toch, wilde je niet dat er nog meer naar beneden kwam.

Daarom was ik de volgende ochtend vroeg wakker.
Het kooitje zat nog keurig op zijn plek en ik pakte een schoon slipje uit de la.
Pakte mijn kleren en toog naar de badkamer.
Na fris gewassen en geschoren te zijn, deed ik even een plasje.
Het nadeel van een kooitje is dat je niet meer staand kunt plassen.
Nou ja, dat gaat wel maar dan spriets je de hele badkamer onder. Dus geen optie.
Netjes braaf zittend plassen en aankleden.
Poes was nergens te bekennen.
Normaal gesproken is ze al wakker als ze mij op hoort staan maar nu, nu was ze verdwenen.
‘Poes? Waar ben je?’
Ik keek op de gebruikelijke plekjes maar nee, nergens.
Ik duwde de deur van het kantoor wat verder open en wie lag op mijn stoel heerlijk te slapen?
Poes.
‘Zeg, wil jij niet naar buiten Prinses?’
Poes rekte zich uit, sprong van de stoel en miauwde een keer.
‘Doe je de deur nog open of hoe zit dat, Pap?’
Poes liep naar buiten en ik riep ‘En niet bij de muur spelen, veel te gevaarlijk.’
Alsof ze daar iets omgaf.
Ik pakte mijn koffie en begon de kranten te lezen.
Nee, niets wat me opviel. Oja, eigenlijk wel.
In heel Europa is iedereen op 1 mei vrij. Ook hier in Frankrijk.
Op de bakker na, maar daar zou ik later naar toegaan.
Maar in Nederland, alléén in Nederland, werkt iedereen gewoon door.
Oja, mijn oog viel ook nog op het zonnepanelen debacle.
Ik snap het ook niet meer.
Eerst wil de regering en werkelijk élke energiemaatschappij dat ‘wij’ CO2 neutraler worden en worden er gigantische subsidies gegeven op het leggen van de zonnepanelen en als bijna heel Nederland ze uit oogpunt van energie en kostenbesparing ze heeft liggen op de daken, willen ze ineens over de terug geleverde energie, kosten gaan berekenen.
Mijn inziens hebben de energie maatschappijen zich misrekent op de enorme toename van zonnepanelen en hebben ook een misrekening gemaakt over hun toekomst.
Stel dat een energiemaatschappij geïnvesteerd had in grote batterij opslag dan hadden ze de overgebleven stroom van de zonnepanelen tegen enkele centen kunnen hebben en voor het volle pond, doorverkopen aan de mensen die het nodig hebben.
Ik had mijn zonnepanelen in Nederland al in 2013 laten leggen. Die investering is er allang uit maar helaas, door mijn scheiding, heb ik daar niet van kunnen profiteren.
Hier in Frankrijk staat gewoon een vergoeding van 10 cent per kWh en die staat vast.

Ik pakte mijn telefoon en belde een andere metselaar op.
Iemand die ik kende omdat die bij de buren ook werk had gedaan.
En in plaats van, ‘dan kom ik in de loop van de week wel even kijken’ reageerde hij met, ‘Ben je thuis? Kom ik zo even.’
‘Uitstekend, zie ik je zo.’
Mooi tijd voor mij om mijn brood te gaan halen.
De bakker is wel open op 1 mei want er moet toch gegeten worden.
Het is uitgestorven in het dorp.
Ik loop de bakkerij binnen, leg mijn centjes in de schaal en enkele ogenblikken later komt de bakkersvrouw van achter, de winkel ingelopen.
Een zwart mantelpakje aan. Weer tip top in orde.
Haar colbertje hing wat open en daaronder droeg ze een kanten topje.
Ik glimlachte en het was maar goed dat ze niet wist waarom.
Ik dacht eraan of ze haar tepeltjes tegen het zachte kanten topje zou voelen glijden.
Och, wie weet had ze wel een enorme buttplug in haar kontje. Wie weet?
Vreselijk hoor, als je altijd geil bent.
Maar gelukkig was mijn klitje strak opgesloten in het kooitje en wie weet, misschien wist de bakkersvrouw het wel.
Ik voelde mijn wangetjes rood worden.
‘Nog een fijne dag, tot ziens’.
Ik verliet de winkel en reed snel naar huis.
Het was opgehouden met het harde regenen en waaien en ik zag dat de metselaar gearriveerd was.
Hij brak de muur, voor zover noodzakelijk veilig was, af en na enkele uurtjes was alles opgeruimd en de ‘weg’ werd weer vrijgegeven.
Oftewel ik en de metselaar haalden de borden weg dat de ‘Route barrée was.
Iedereen, dat wil zeggen, alle twee de auto’s die gebruik maken van de weg/pad, konden er weer overheen.
Één van mijn buurmannen onder andere.
Zover als ik weet, is hij de enigste die met zijn lease auto naar het werk gaat en de hele weg, van zijn huis naar het werk, in de eerste versnelling kan afleggen.

Alles was opgeruimd. Tijd voor een kop koffie.
Enkele ogenblikken later kreeg ik een berichtje.
‘Als was in haar handen’ ? ‘Je bedoelde toch wel hete was?’
‘Goedemorgen, ja natuurlijk hete was’ glimlachte ik.
Meteen sprong het klitje ter attentie in het kooitje.
Misschien een leuk idee om eens uit te proberen. Jammer dat je volledig kaal bent en het ozu leuk zijn geweest om eens een keer te harsen.’
Ik lachte, ‘dat heb ik wel eens gedaan hoor maar was niet echt een succes. Nee, ik blijf bij de epilator en het scheermesje voorlopig.’
Het was een gezellig gesprek over van alles en nog wat.
Maar ook over hoe wij, elk, BDSM ervoeren en uit ons gesprek bleek dat wij over elk punt hetzelfde dachten.
Nee, ik deed niet mijn best om met haar eens te zijn. Wij hebben gewoon dezelfde grondslag wat betreft BDSM en ook wel over vele zaken in het gewone leven.
‘Vijf dagen op slot? Waarom vijf dagen?’
Ik vertelde dat ik eerst twee dagen continue op slot was geweest en het weekend, vrij.
Het leek mij een mooie periode om deze keer de hele ‘werk’ week, gekooid te blijven.
En dan het weekend weer vrij.
Trouwens, vrij betekent niet aftrekken en klaarkomen. Nee, natuurlijk kreeg ik wel erecties maar van klaarkomen en aftrekken was geen sprake.
‘En dan na het komende weekend, zie ik wel. Misschien 7 dagen of langer?’
Het idee van opgesloten zijn en de daarbij behorende gewenning, was al opwinding genoeg.
Ik voelde me geil als ik opgesloten was. Een stadium waar ik me in goed voelde.
Klaarkomen zou dat gevoel tijdelijk in de weg staan.
‘Maar als ik je liet klaarkomen op een lepel, zou je het meteen oplikken omdat ik het zeg?’
‘Meteen. Zonder twijfel.’
Ze glimlachte, ‘ik wed dat je kooitje nu strak zit.’
Ze wist heel goed dat ik eerlijk moest zijn en ook was en ik moest bekennen, ‘Ja Meesteres, het kooitje zit heel strak. Ik ben een geile slet.’
Ze lachte hardop. ‘Vertel eens wat nieuws?’
Ik bloosde. Ik genoot zo van haar.

Op een gegeven moment vroeg ik, ‘mag ik u een vraag stellen?’
‘Natuurlijk, wat wil je weten?’
ik begon mijn vraag te typen ‘Vaak zeggen ze in de F/d wereld dat de slaaf zijn pikje en balletjes aan de Meesteres toebehoren. Orgasme en/of erectie verbod.
Hoe denkt u daarover? En geld dat ook voor de pijn?
is het pijn lijden een ultieme vorm van onderdanigheid?”
Het was een heel verhaal maar al snel verscheen er een antwoord, ‘Als de slaaf bij de Meesteres hoort en dus eigendom is (in welke hoedanigheid ook) ben ik het daar mee eens dat de slaaf niets te bepalen heeft.
Daarbij, is pijn een vorm van straf en genot, dus ook ja.
Het ondergaan van pijn en idem dito vernedering, is een deel van onderdanigheid. Een slaaf accepteert niet de pijn maar weet dat het een gevol is van een opdracht, commando dat niet naar wens is uitgevoerd.
En ja, soms is het ook leuk om een slaaf te pijnigen. Omdat IK het wil.
Ik heb de controle en macht om te straffen en te belonen. Jij daarentegen, hebt het te ondergaan.’
Ik bloosde, ze had zo gelijk. En ja, mijn klitje drukte van vanjewelste tegen het kooitje aan.
‘Ik wed dat het kooitje weer te klein is?’ lachte ze.
Ze wist het heel goed hoor.
We kletsen nog wat verder tot het tijd was voor haar om iets anders te gaan doen.
We namen afscheid en ook ik, sloot mijn computer af en liep naar de keuken.
Ik kwam langs de voordeur en hoorde een zacht miauwtje.
Opende de deur en Poes kwam binnen.
‘Kom Poes, kom mij maar even helpen.’
In de keuken gaf ik Poes wat lekkere snoepjes en ik bereidde mijn avondeten voor.
Het was rustig buiten. Het weer was veel te slecht voor de tijd van het jaar.
Nog enkele dagen en dan kunnen de plantjes naar buiten.
Dan ziet het er al heel anders uit.
Tja, als zo vaak, regen ben je al beu voordat het is begonnen en ook in Frankrijk regent het zo af en toe.