Hoofdstuk

Ze pakte de stapel papieren op, nestelde zich op de bank en begon te lezen. Het eerste contract bevatte inderdaad al haar eerder genoemde voorwaarden, maar vooral het zwart op wit zien staan van de regel dat haar ouders schuldenvrij zouden zijn stemde haar vrolijk. Dat was tenslotte waarom ze dit deed. Ze pakte de pen en ondertekende het document. Het tweede contract bevatte informatie over wat het zijn van zijn seksslavin in zou houden en tot wanneer het contract liep. Pfff nog 60 dagen te gaan, dacht ze. Tegelijkertijd besefte ze ook dat ze tot nu toe niets te klagen had. Ze had een eigen kamer en badkamer. Alles werd voor haar geregeld en ze hoefde zich nergens geen zorgen meer over te maken. Het kon veel erger. Ook het tweede contract ondertekende ze en legde het aan de kant. Ze had wel moeten lachen om de leef en gedragsregels. Ze moest toestemming vragen om naar het toilet te mogen tijdens samenzijn. Dat was vast en zeker een grap! Ook als ze samen met hem ging eten moest ze wachten op zijn toestemming voor ze überhaupt een hap mocht nemen. Raar hoor, vond ze! Ze had het opgeschreven om te bespreken morgen. Toen pakte ze de sublijst. Ze was heel nieuwsgierig naar wat hier de bedoeling van was. Ze had er nog nooit van gehoord. Ze begon te lezen en zag wat de bedoeling was. Dat werd op het formulier duidelijk aangegeven. De checklist begon met een stukje over uiterlijk. Daarna volgde beperkingen, prikkels, vernedering, seks, rollenspel en dan nog uro/copra/voming. De hele lijst doorlezend kreeg ze het steeds warmer en begon ze te blozen. Sommige dingen lieten haar lijf direct reageren, maar er waren er ook die heel wat weerstand bij haar opriepen. In het gezicht geslagen worden bijvoorbeeld. No way dat ze dat ooit zou laten gebeuren. Maar het lezen van de regels vastgebonden en geblinddoekt worden, gaven haar een heerlijke seksuele prikkeling. Ze werd er geil van. Ze vulde de lijst zo goed mogelijk in en merkte dat ze het op sommige punten best lastig vond. Ze wilde toch nog enige controle houden door niet te hoog in te zetten en was bang voor de reactie van Guido. Oh nee, meester Guido moest ze nu zeggen. Hij zou haar wel een watje vinden. Een saaie huismus waar weinig mee te beleven zou vallen. Ze was nog zo groen als gras en had heel weinig ervaring. Ze besloot het voor nu los te laten. Ze kon er toch even niks mee. Ze kleedde zich uit, maakte haar gezicht schoon, poetste haar tanden en kroop in bed. Toen ze haar kussen goed wilde leggen vond ze een briefje. Daarop stond: Vanaf nu is jouw naam als wij samenzijn Joia. Wen er maar vast aan. Slaaplekker Joia! Zorg dat je morgenochtend om 10 uur klaar bent om mij te ontvangen. De spanning gierde door haar hele lijf. Ze wist niet zo goed wat ze hier nu van moest denken en vinden. Toch nam haar moeheid het van haar over. Ze viel snel in een heerlijke, diepe slaap.