Hoofdstuk

Het brein van een slaaf. In dit geval het mijne, zit soms raar in elkaar.
De meeste mannen en ook veel slaven, genieten van een erectie en om het stijve ding ergens in te stoppen totdat, uiteindelijk, een orgasme bereikt wordt.
Ik had dat gevoel vroeger ook maar door mijn huwelijk en vroegere vriendinnetjes, wist ik dat mijn uithoudingsvermogen op een laag pitje stond.
Mijn pikje, klitje, was mede door de verwijdering van de voorhuid, extra gevoelig geworden en daardoor was neuken met dat kleine dingetje, voor mij geen pretje.
Begrijp me niet verkeerd, ik hou enorm van seks en het verwennen van anderen zolang ze maar niet met mijn klitje spelen.
Na een orgasme, is bij mij de zin vaak over en daarom probeer ik dat zo minimaal te bereiken.
Daarom is voor mij neuken ook niet het ultieme doel wat in een relatie bereikt moet worden.
Ondanks dat ik geen relatie heb op dit moment, heb ik er natuurlijk lang over nagedacht en denk ik, mocht het onverhoopt nog een keer gebeuren dat ik een vriendin/Meesteres krijg, ik een zogenaamde cuck zou zijn.
Een cuckold.
Een partner die niet capabel is om zijn vriendin/vrouw/Meesteres op een voor haar voldoende manier te neuken en dit moet overlaten aan mannen die wel geschapen zijn en capabel zijn om een vrouw door te neuken, te verwennen.
De zogenaamde bull.
Het idee dat mijn partner, al dan niet in mijn bijzijn, op die wijze verwend zou worden, is iets wat me opwindt.
Natuurlijk ken ik de massa filmpjes die op internet te vinden zijn waarbij een vaak knappe dame, met een schlemiel van een partner, door een stoere grote kerel of een grote neger, geneukt wordt.
Maar zoals zo vaak, wordt dit overdreven en is de realiteitszin ver te zoeken.
Omdat het idee in mijn hoofd blijft hangen, heb ik er een fantasie omheen geschreven. Een fantasie die hopelijk niet overloopt van vooroordelen.

Eindelijk. Eindelijk werd het mooi weer.
De zomer kon beginnen, ondanks dat het veel te laat was in het jaar.
Maar de korte broek kon uit de kast en ik kon eindelijk weer op de fiets naar het dorp.
De bakkersvrouw en bakker ook, waren weer terug van vakantie en ik was blij dat er weer een goede bakker open was.
Ook de bakkersvrouw had door haar zomerjurkjes het zomergevoel te pakken en haar kleine maar parmantige borstjes, net bedekt door het jurkje, waren een genot om te zien.
Ik pakte mijn brood en rekende af.
Deed het onder mijn snelbinder en trapte verder het dorp in.
Het was tegen een uur of tien en ik stopte bij mijn vaste stamkroeg waar ik een café au lait bestelde.
De eigenaar, een vriend, kwam erbij zitten en met de krant op tafel, keken we naar wat er gebeurd was.
Ondertussen genietend van kleine slokjes koffie.
Het terras was tijdens de winterperiode helemaal opnieuw aangelegd en het enigste boompje dat erop prijkte, had de verhuizing niet goed overleefd.
Geen enkel blaadje stond eraan en het was alleen goed om je fiets er tegen aan te zetten.
Voor de 14de juli was het terras versierd met paars gele papieren rozetten en terwijl ik de krant las, had de eigenaar een schaar gepakt en ze allemaal los geknipt.
Zonder dat ik het in de gaten had, had hij er eentje aan mijn fiets vastgebonden. Die zou ik later wel zien.

Het is heerlijk om ‘s ochtends op het terras aan de koffie te zitten.
De meeste mensen waren nog aan het werk en een enkeling kwam ook op het terras zitten.
In een ooghoek zag ik een Volvo met Nederlands kenteken het plein op rijden.
De auto werd midden op het plein geparkeerd en de chauffeur stapte uit.
Opende de achterdeur en pakte er een groot en het leek mij een dure camera uit, inclusief tas en legde het geheel in de kofferbak.
Nou, hier in het dorp kun je je auto gewoon open laten staan want er is vrijwel nooit sprake van diefstal.
Nou ja, die ene keer dan. De hoteleigenaar had een Renault 5 en die stond voor het hotel geparkeerd.
Op een vrijdagmiddag was die auto ineens verdwenen en de hoteleigenaar had in elke kroeg navraag gedaan of iemand iets gezien had.
Niemand had het opgemerkt. Die auto was het hele weekend verdwenen en ‘s maandags morgen, voor het hotel openging, stond hij er weer.
De sleutels zaten erop en de auto was keurig af getankt.
Het heeft nog een week geduurd voor het raadsel opgelost werd.
Enkele leden van de lokale voetbalclub waren een paar dagen naar zee geweest en hadden de auto ‘geleend’.
In die periode was het gewoon om de sleutels erop te laten zitten, tegenwoordig kon het echt niet meer.

Ik keek naar Nederlandse auto en ook de passagier stapte uit.
Een aantrekkelijke dame op leeftijd.
De auto werd hardhandig dichtgegooid zodat ook iedereen zag dat er iets gebeurde.
Als indianen keken ze over het plein op zoek naar een terras wat hun schikte.
De dame in kwestie wees naar het terras waar ik zat en beiden kwamen ze aangelopen.
De eigenaar, had ik ooit voor de flauwekul, het zinnetje geleerd ‘Wat wilt u drinken?’.
Dus ik zeg tegen hem, ‘psst, dat zijn Nederlanders’ en wees naar het stel dat plaats nam enkele tafeltjes voor mij.
‘Ahh, ‘wat wilt u drinken’ zei hij tegen mij met zijn vinger opgestoken en stond op om naar de tafel te gaan.
Ik bekeek het tafereel van een afstandje en hoorde hem vragen ‘Wat wilt u drinken?’
De dame keek verbaasd en zei ‘Maar, u spreekt Nederlands?’
De kroegbaas keek nog verbaasder want hij wist niet hoe te reageren en keek over zijn schouder naar mij en haalde zijn schouders op.’
Ik schoot in de lach en dat werd door het stel opgemerkt.
Al lachend zei ik ‘Hij kent maar een zinnetje hoor.’
Nadat het stel hun bestelling had gedaan, liep de kroegbaas naar binnen en even later kwam hij naar buiten met het dienblad.
De Man legde zijn creditcard erop waarop de kroegbaas probeerde uit te leggen dat hij geen pinapparaat had en er alleen cash afgerekend kon worden.
Voor een Fransman die nooit een andere taal heeft geleerd als het Frans, werd het een hele puzzel om het Nederlandse stel te vertellen dat om de hoek een pinapparaat was en ze daar geld konden pinnen.
Hij keek mij aan en vroeg mijn hulp.
Ik stond op, liep naar de tafel en groette het stel.
De kroegbaas liep ondertussen naar binnen omdat het hem allemaal te moeilijk werd en liet het aan mij over.
‘Goedemorgen’ zei ik en al lachend vertelde ik wat er gebeurd was.
De kroegbaas die maar één zinnetje Nederlands kende en dat hij dus geen pinapparaat had.
Maar, er was een ‘DAB’ oftewel een ‘distributeur automatique des billets’ , om de hoek waar gepind kon worden.
De man stond op en liep naar de automaat.
De dame vroeg ik even wilde gaan zitten en ik zei ‘een ogenblikje, pak ik even mij koffie.’
Ik liep terug naar het tafeltje en pakte mijn koffie.
Enkele ogenblikken later, kwam de man terug gelopen en legde een briefje van 20 op tafel om de koffie te betalen.
Ik vroeg of ze op vakantie waren en het bleek dat ze een huisje gehuurd hadden in het dorp even verder op.
Ze kwamen uit Amsterdam en hadden het huisje via een kennis gehuurd.
Het huis was van een Nederlandse vrouw maar die zo bleek naderhand, zou er dit jaar geen gebruik van maken.
Het stel stelde zich voor en ik uiteraard ook en zodoende kwamen we aan de praat.
Ik bestelde nog een keer de koffie en vroeg of ze zin hadden om later in de middag, nog een keer terug te komen naar het terras voor iets sterkers dan koffie.
Dat was afgesproken en onder de Franse zon dronken we onze koffie en ik trapte daarna met mijn brood nog onder de snelbinder, naar huis.
Thuis aangekomen, lag Poes op de muur, tussen de geraniums in de schaduw.
Ik zette mijn fiets weg en opende de brievenbus.
Een groot pakket lag erin van alle dingen die ik besteld had.
Eerst het brood opruimen, dan een verse kop cappuccino en daarna kijken wat de post-mevrouw gebracht had.
Ik liep met mijn mok naar buiten, de parasol stond al open en ik ging op het bankje voor mijn huis zitten.
Poes kwam op tafel liggen en zoals gewoonlijk, ging haar brommer weer aan.
Ik trok ondertussen het pakket open en pakte de door mij bestelde dingetjes eruit.
Ik denk dat het in elk land wel zo zal zijn net zoals ik Frankrijk.
Waar ik woon, in de bergen, zijn de goederen die je in de standaard winkels vindt, duurder als in een stad.
Uiteraard omdat het transport duurder is en de afzet is veel lager.
En bij eenvoudige dingen zoals wattenstaafjes, rijzen de prijzen de pan uit.
Dus, dan bestel ik die via internet maar dan meteen in grootverpakking.
Tandenstokers ook zoiets. In de winkel per 50 betaal je bijna 2 euro en als ik ze in een grootverpakking bestel, betaal ik 2,49 voor duizend stuks.
Hoppa, op voorraad ermee.
Voorlopig geen omkijken naar.
Maar, mijn nieuwste aanwinst zat ook in het verzamelpakket.
Een kunststof zwart kuisheidskooitje.
U zult wel zeggen, maar die heb je toch al genoeg? Dat is ook zo maar ik ben nog steeds op zoek naar dat éné kooitje dat perfect past.
En daarbij, dit kooitje was een aanbieding.
Alles zat erbij en ik liep naar binnen om het te passen.
Het ging wat moeilijk maar na enkele pogingen, was het toch aan en zowaar, het zat best goed.
Ik liep weer naar buiten en ging verder met de pakketjes.
De rest waren gewone huishoudspulletjes en ik ruimde alles meteen op.
Het nieuwe kooitje bleef aan. Het was wel wat groter als ik gewend was maar dat boeide verder niet. Het zat comfortabel en het doel, geen erectie of zelfs aftrekken, was niet mogelijk.
Ik trok binnen mijn slipje eroverheen en het kooitje kwam zichtbaar boven het slipje uit.
Och, als iemand het zou zien, zou ik toch opmerkingen krijgen waarom ik een damesslipje droeg en dan kon het kooitje er ook wel bij.
Ik dronk buiten mijn koffie op, Poes lag nog op de tuintafel.
De was was gedaan en al opgehangen dus het enige wat me nog restte was, een keer het gras maaien.
Nog één slok en ik stond op om dat klusje te klaren.