Hoofdstuk

Je zou denken dat het dragen van een kooitje, niet of nauwelijks invloed heeft op je lichaam en geest maar uit ervaring kan ik zeggen dat het wel degelijk invloed heeft.
Na verloop van tijd merk je, dat het pikje niet zo vaak stijf wordt als voorheen.
Ook andersom heb ik het ervaren.
Ik moest tweemaal per dag aftrekken zonder dat ik een kooitje aan mocht doen en na enkele dagen merkte ik al dat ik vaker en langer een erectie hield.
Het moeten aftrekken was een straf.
Het lijkt in eerste instantie een plezier dat je een ´bijna’ orgasme mag hebben maar je moet zo voorzichtig zijn.
Het aftrekken op zich is het probleem niet maar om op tijd te stoppen, dat is een kunst op zich.
Om gemakkelijker en sneller een erectie te krijgen, startte ik een filmpje waardoor ik opgewonden raakte.
Ik kan van veel filmpjes opgewonden raken dus dat voordeel heb ik dan weer.
Lesbische scenes, fembois, pegging, vernedering, sissies, noem maar op.
Ik voel hoe mijn pikje stijf begint te worden in het slipje en met mijn hand ga ik er dan zachtjes overheen.
Op het moment dat het stijf genoeg is, doe ik het slipje iets naar beneden zodat alleen mijn balletjes bedekt zijn en met mijn linkerhand, pak ik het pikje beet en begin zachtjes af te trekken.
Mijn rechterhand vindt al snel één van mijn gevoelige tepels en zachtjes laat ik me meenemen door het filmpje.
Het aftrekken versnelt, ik knijp harder in mijn tepel en op het moment dat ik iets voel opkomen, is het al tijd om alles los te laten.
Omdat het grootste seksorgaan tussen de oren zit, moet ik ook snel het filmpje uitzetten anders zou ik een handsfree orgasme krijgen.
En ook dat is niet de bedoeling.
Als alles goed gaat, zakt de drang om klaar te komen en kan ik het pikje, dat ondertussen weer een klitje is geworden, opbergen in het slipje.
Soms, als ik opgewonden ben en geen zin heb om mijn pikje af te trekken, plaats ik de tepelklemmen op elke tepel een en zet mijn E-stim apparaatje aan.
Genietend van een filmpje, komt er vanzelf een erectie opzetten en ook dan, bij een erectie, doe ik het slipje naar beneden en na verloop van tijd, voel ik het orgasme opbouwen.
Idem dito als bij het aftrekken moet ik ervoor zorgen dat ik op tijd de klemmen van mijn tepels gehaald heb en, niet te vergeten, het filmpje afgesloten heb of ik zou een ongelukje kunnen krijgen.
Twee keer per dag lijkt niet veel maar om twee keer per dag toch een ‘bijna’ orgasme te krijgen, is intensief.
Ik moet zeggen, dat ik er wel van geniet. Sinds lange tijd mijn pikje los in een zacht slipje is toch wel fijner dan gekooid in een metalen kooitje.
En ja, ik ben eerlijk. Ik trek me niet af totdat ik een orgasme krijg want dat is niet de afspraak.
Daarbij, het gewone leven gaat ook door, hier in de Ardèche.
Het najaar heeft van zich laten horen.
Op een avond begon het te regenen. Te onweren en te donderen.
Het was een grote licht- en geluidshow wat de natuur voor ons bedacht had en de natuur had ook bedacht dat een beetje regen niet genoeg was.
Het water in de rivieren begon te stijgen en de bomen op de oevers werden als luciferhoutjes afgebroken en meegenomen door de krachtige stroming.
Op sommige plaatsen steeg het water met meer als twee meter en de rivier, die normaal gesproken een meter of drie breed was, groeide tot een meter of vijftien.
Enkele bruggen, waar de bomen achter bleven hangen, begaven het en werden door de kolkende massa, meegenomen.
Een plek die voorheen bestemd was om gezellig met een camper aan de rivier te staan, werd weggespoeld en alleen de zware keien bleven achter.
Gelukkig staan onze huizen ver genoeg van de rivier af zodat wij verder geen schade ondervonden maar niet iedereen had dat geluk.
Enkele huizen moesten ontruimd worden en de bewoners konden alleen toezien hoe hun huizen onderliepen met water.
Door de grote hoeveelheid regen die op de bergflanken viel, ontstonden er ook modderstromen die op de wegen, een grote ravage achterlieten en het onmogelijk maakten om met een gewone auto te kunnen passeren.
De natuur had van zich laten horen en gelukkig had het geen menselijke slachtoffers gekost.
Na enkele dagen begon het water weer te zakken en bleven de ontwortelde en afgebroken bomen over in een veel bredere rivierbedding.
Het was uiteraard het gesprek van de dag en al snel werden herinneringen boven gehaald.
In 1980 was het ook heel erg geweest en de mooie stenen brug in ons dorpje, had het dat jaar niet overleefd.
Ook in 2014 is er zo’n storm over de regio getrokken maar was minder erg als deze.

Door het onweer viel het mobiele netwerk uit. Nou moet ik zeggen, ‘onze’ mast staat op een berg en als de natuur alleen al ‘denkt’ dat het onweer wordt, valt die vast uit.
Het duurt vervolgens weer dagen voordat een technieker de mast weer een zetje geeft zodat het mobiele netwerk, hersteld is.
Ook de elektriciteit was uitgevallen.
Ik werd ‘s morgens wakker en keek op mijn klok. Zwart. Een zwart display en dat betekende niet veel goeds.
De verlichting deed het niet en ik was niet de enigste.
Scheren en wassen sloeg ik even over want ik had geen licht.
Ik kleedde me aan en liep naar beneden. Poes werd wakker en ik liet Poes naar buiten.
Gelukkig heb ik een gasfornuis want mijn elektrische waterkoker kon ik niet gebruiken.
Water in een pannetje en ik kon toch koffie zetten.
Omdat het hele dorp geen stroom had, besloot ik om na de koffie toch maar eerst brood te gaan halen.
In het nabijgelegen dorp waar gelukkig wel stroom was want anders had de bakker ook geen brood kunnen bakken.
Met het brood onder de arm, keerde ik weer huiswaarts en de burgemeester liep met zijn paraplu omhoog, zijn ronde te maken.
Ik begroette hem en vroeg of er al een melding was gemaakt in verband met de stroom.
‘Ja hoor, niemand heeft stroom. In de dorpen verderop ook niet dus ze zullen er wel snel bij zijn.’
Ik liep weer door en nadat ik weer een pannetje water opgezet had voor een vers kopje koffie, besloot ik, omdat het gasfornuis wel werkte, om erwtensoep te maken.
Ik had de dag voordien, boodschappen gedaan en alle ingrediënten gekocht voor erwtensoep.
Met een soort van zaklamp boven de aanrecht, kon ik in elk geval zien, hoe ik de groenten sneed en zodoende de grote soepketel kon vullen.
Na enkele uren, eureka, het huis kwam weer tot leven en alle apparaatjes die stroom te kort kwamen, begonnen van vreugde te piepen en te fluiten.
Er was weer stroom, internet kwam langzaam op gang en mijn soep, die stond lekker te pruttelen op het gas.
Gedurende de dag, viel de stroom nog enkele keren uit maar kwam gelukkig snel weer terug.
Ook bij een kennis had de natuur toegeslagen. Kelder en keuken ondergelopen met water dat via de berg, door zijn boerderij, de weg naar het laagste punt gevonden had.
Zijn dochter, die ik toevallig tegenkwam vertelde dat hij geen televisie meer kon kijken en of ik even bij hem langs wilde gaan.
Ik had er niet zoveel zin in en vroeg of het haast had.
‘Nee hoor, hij heeft nog één zender en dan kijkt hij die wel.’
Tja, wat moet ik daar nu van zeggen.
Ik kon het niet laten en stapte in mijn auto, op weg naar zijn huis.
De goede man is begin 80 en televisie is zijn enige venster naar de rest van de wereld toe.
De enige brug die naar zijn huis leidde, was in elk geval nog in takt en voorzichtig reed ik eroverheen.
Aan de rechterkant van het pad, waar de rivier nog steeds met veel lawaai zijn weg naar beneden vond, was de grond tot aan de weg weggeslagen.
Een kleine honderd meter verder, parkeerde ik mijn auto voor zijn boerderij.
‘Mijn’ parkeerplekje, waar ik meestal mijn auto parkeerde, was bezet door een andere auto die ik niet kende.
U moet weten, de persoon die in die oude boerderij woont, is daar geboren en sindsdien is er binnen, op de TV en satelliet ontvanger na, niets verandert.
Het aanrecht, de kastjes, oud oud en heel oud.
Midden in de ruimte een grote tafel met veel stoelen erom heen.
Een groot fornuis dat tevens dienst deed als kachel.
Half elf was het in de ochtend.
Ik klopte aan maar de goede man had me al aan zien komen en deed de deur open.
‘Ah, jij komt voor de televisie’ zei hij en gebaarde dat ik binnen moest komen.
Zijn vriend zat aan de grote tafel en gaf mij een hand.
Op de tafel, jawel, een grote fles rode wijn en twee volle glazen.
Ze waren er in elk geval op tijd bij.
Hij vroeg of ik ook een glas lustte maar ik ben niet vies van een goed glas wijn alleen het tijdstip stond me niet echt aan.
Dus wees ik het vriendelijk af.
Ondertussen had ik de afstandsbediening gepakt en na enkele ogenblikken kwam er weer leven in het kastje en de zenders waren terug.
‘Zo, dat werkt weer’ zei ik.’Maar wat is het hier warm?’
‘Ik denk een graad of vierentwintig’ zei de oude baas.
Ik draaide me om, keek op de thermometer die aan de muur hing en zag dat die 28 graden aanwees.
En dan te bedenken dat die oude boerderij nog eens geen dubbel glas heeft.
‘28 graden’ zei ik. ‘Geen vierentwintig maar achtentwintig’.
‘Och, die thermometer deugt niet’ zei hij en wees naar een andere thermometer die in de keuken hing.
Zijn vriend stond op, liep naar de thermometer en zei ‘deze staat op dertig graden’.
We lachten omdat die thermometer nog hoger stond.
Het glas wijn werd leeggedronken en zijn vriend ging weer verder.
Ik schreef ondertussen op wat te doen als het nog een keer voor zou komen en na wat gekletst te hebben, besloot ik ook om weer naar huis te gaan.
Over de met modder bedekte weg, reed ik op mijn gemakje naar huis.
Thuis aangekomen stuurde de Meesteres een berichtje we raakten in gesprek.
Ze was ziek geweest en daardoor niet fit en verveelde zich.
‘Ik heb vanochtend wat gesurft’ vertelde ze. ‘Ik ben op zoek geweest naar
parenclubs´.
Ik reageerde verbaast, ‘Ohh, wil u er echt naar toe gaan?’
‘Tja, het lijkt me wel wat. En, als het niets is, hebben we het in elk geval geprobeerd´.
‘Daar heeft u gelijk in’ zei ik.
‘Voor mij zou het niets zijn, ik ben veel te gevoelig´.
Ze glimlachte, ‘juist wel’ zei ze, ‘ je kooitje aan en op je knietjes toekijken´.
Ik wilde net een hap van mijn broodje nemen en zoals ze later al zei, ging mijn fantasie op de loop.
Ik kreeg spontaan een erectie omdat ik inderdaad zo gevoelig ben.
Blozend gaf ik toe aan de meesteres dat ik een erectie had gekregen.
‘Heb je je kooitje niet aan dan?’
‘Nee, meesteres, ik moest toch twee maal daags aftrekken? Ik mis het wel.’
‘Nou, dan doe het maar meteen aan. Een sletje hoort gekooid te zijn en zeker als het mee gaat naar een parenclub.’
Het idee dat ik zo vernederd zou worden wond me enorm op en mijn erectie hield maar aan.
Ze glimlachte weer. Ook zij zag het voor haar.
‘Dat zou wat zijn hè? Jij als cuckold mee naar een parenclub.’
‘Cucky, dat zou een mooie naam voor jou zijn.’
Ik bloosde nog harder en vertelde dat ik het opwindend vond.
‘Misschien moet je maar eens een advertentie zetten dat je op zoek bent naar een cuckoldress Meesteres. Eentje die zich laat neuken door échte mannen terwijl jij moet toekijken met je klitje in het kooitje.’
Ik kreeg het er warm van en mijn pikje stond strak in het slipje gespannen.
‘Als ik ooit een partner zou vinden zou ik het in elk geval niet erg vinden als ze door anderen geneukt zou worden. Mits ze het zelf wilt natuurlijk.’
‘Wie weet wat de toekomst brengt, Cucky’ lachte ze,
‘Mag ik zo meteen mijn kooitje weer aan Meesteres?’
‘Ja, dat is een goed idee. Het is beter als jij opgesloten zit in plaats van dat aftrekken. Voorlopig gaat het kooitje weer aan 24/7 tot nader order, begrepen?’
Ik moet eerlijk bekennen dat ik bijna huilde.
Het was altijd heerlijk om met haar te kletsen en vaak ging het al snel over onze F/d relatie.
‘Maar, ik ga boodschappen doen, jij doet je kooitje aan en bent voor de rest van de dag, braaf.’
‘Dank U Meesteres en ja, ik ben braaf.’
‘Tot later Cucky’ lachte ze.
‘Tot later’ maar ze was al verdwenen.
Ik liep naar mijn kantoor, liet mijn broek en slipje zakken, pakte het metalen kooitje en drukte het klitje erin.
‘Klik’ weer op slot. Veilig op slot.